Η εικόνα που παρουσιάζουν οι νευρολογικές κλινικές στην Κρήτη δεν θυμίζει σύγχρονο σύστημα Υείας αλλά δομές σε μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μετακινήσεις γιατρών από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, εντέλλεσθε που πέφτουν σαν χαρτιά στο τραπέζι, παραιτήσεις, εφημερίες χωρίς τέλος και κενά που σκεπάζονται πρόχειρα, μέχρι να ανοίξουν πάλι την επόμενη εβδομάδα.
Η κλινική των Χανίων, για χρόνια υποστελεχωμένη, φαίνεται πλέον να ακροβατεί. Η πρόσφατη αποχώρηση της διευθύντριας μετά από δεκαετίες υπηρεσίας ήταν το καμπανάκι που όσοι βρίσκονται μέσα στο σύστημα ακούνε εδώ και καιρό: οι άνθρωποι δεν αντέχουν άλλο. Με δύο - τρεις γιατρούς να προσπαθούν να κρατήσουν όρθια μια ολόκληρη κλινική, η ένταση έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
Η «λύση» που επιλέχθηκε; Να μετακινηθούν γιατροί από το ΠΑΓΝΗ για να καλύψουν τα κενά στα Χανιά. Μία κίνηση που οι ίδιοι οι νευρολόγοι χαρακτηρίζουν ωμά ως «μπάλωμα». Διότι όταν αφαιρείς προσωπικό από το μεγαλύτερο νοσοκομείο της Κρήτης για να καλύψεις την υποστελέχωση ενός άλλου, το αποτέλεσμα δεν είναι ενίσχυση, είναι διπλή αποδυνάμωση.
Γιατροί στα όρια της εξουθένωσης
Και οι συνέπειες δεν άργησαν. Οι γιατροί που μετακινήθηκαν βρέθηκαν αντιμέτωποι με εφημερίες στα όρια της εξουθένωσης, με την ψυχολογική πίεση να «σπρώξει» ήδη κάποιους στην παραίτηση. Η λογική «όποιος περισσεύει, μετακινείται» δεν λειτουργεί όταν κανείς δεν περισσεύει.
Το πρόβλημα δεν είναι ούτε τοπικό, ούτε τυχαίο. Είναι η κορυφή του παγόβουνου της χρόνιας εγκατάλειψης της Νευρολογίας στην περιφέρεια. Και όταν μιλάμε για ειδικότητα που διαχειρίζεται εγκεφαλικά επεισόδια, νευροεκφυλιστικές παθήσεις και περιστατικά που απαιτούν άμεση, εξειδικευμένη παρέμβαση, το κόστος δεν μετριέται σε λίστες εφημεριών αλλά σε ανθρώπινες ζωές.
Οι υγειονομικοί ζητούν το αυτονόητο: μόνιμες προσλήψεις, όχι περιστασιακές μετακινήσεις. Προγραμματισμό, όχι πυροσβεστικές λύσεις. Μία πολιτεία που αντιμετωπίζει τους νευρολόγους ως επιστήμονες και όχι ως «κομμάτια» που μπορεί να μετακινεί σύμφωνα με τα κενά του κάθε χάρτη.
Πάντως, η πρακτική των μετακινήσεων δεν είναι... προνόμιο της Κρήτης. Το ίδιο μοντέλο «ανακύκλωσης προσωπικού» ακολουθείται σε όλη τη χώρα και φυσικά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Καμία λύση του προβλήματος της υποστελέχωσης...
Η κατάσταση δεν είναι πλέον απλώς «οριακή» - είναι επικίνδυνη. Και όσο αρνούνται οι αρμόδιοι να δουν την πραγματική διάσταση του προβλήματος, τόσο η Κρήτη θα συνεχίσει να ζει με ένα σύστημα υγείας που κρατιέται με νύχια, δόντια και… μπαλώματα.
