Ο Πάρκινσον το 1817 ανακάλυψε τη συμπτωματολογία της νόσου Πάρκινσον, που πλήττει το νευρικό σύστημα του ανθρώπου και σήμερα είναι γνωστή με το όνομά του.

Η ασθένεια αποτελεί μια σοβαρή διαταραχή, που επηρεάζει τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου τα οποία με την σειρά τους επηρεάζουν την κίνηση των μυών του σώματος. Συνέπεια αυτής της δυσλειτουργίας είναι το τρέμουλο μερών του σώματος (όπως χέρια, πόδια, πρόσωπο), η ακαμψία χεριών και ποδιών, η ελλιπής ισορροπία και ο κακός συντονισμός των μελών του σώματος.

Ο μέσος άνθρωπος έχει πιθανότητα περίπου 2,5% περίπου να προσβληθεί από τη νόσο Πάρκινσον στη ζωή του. Ο κίνδυνος για όσους έχουν συγγενείς με τη νόσο, αυξάνεται στο 6%. Το πρώτο γονίδιο, σχετικό με το Πάρκινσον, ανακαλύφθηκε το 1997, ενώ μέχρι τότε οι επιστήμονες πίστευαν ότι η νόσος έχει περιβαλλοντικές - δηλαδή μη γενετικές και κληρονομικές - αιτίες.

Σε τι οφείλεται η νόσος του Πάρκινσον

Η αιτία της νόσου του Πάρκινσον δεν έχει ξεκαθαριστεί σαφώς αλλά οι μελέτες στους πάσχοντες έχουν αναδείξει τρεις πιθανούς παράγοντες:

- μεταλλάξεις σε ορισμένα γονίδια

- λοίμωξη από ιούς ή έκθεση σε τοξικές ουσίες, όπως για παράδειγμα τα φυτοφάρμακα

- βιοχημικές μεταβολές στον εγκέφαλο και πιο συγκεκριμένα έλλειψη ντοπαμίνης, χαμηλή συγκέντρωση νοραδρεναλίνης και παρουσία πρωτεϊνών που ονομάζονται σωμάτια Lewy

Η ασθένεια πλήττει, συνήθως, άτομα άνω των 50 ετών και οι συνέπειες έχουν ως αποτέλεσμα οι ασθενείς να δυσκολεύονται να περπατήσουν, να αυτοεξυπηρετηθούν, ακόμα και να μιλήσουν μερικές φορές. Η νόσος, η οποία αποτελεί τη συχνότερη νευροεκφυλιστική πάθηση μετά το Αλτσχάιμερ, έχει αποδοθεί στην απώλεια εγκεφαλικών κυττάρων που παράγουν την ουσία ντοπαμίνη, ένα νευροδιαβιβαστή που μεταφέρει χημικά «μηνύματα» μεταξύ των νευρώνων.