Ορισμένα χριστουγεννιάτικα μπαχαρικά εκτός του ότι έχουν … ακαταμάχητη μυρωδιά στην οποία δεν μπορεί κανένας να αντισταθεί, μπορούν επίσης να έχουν θεραπευτική δράση.
Μία τριάδα μπαχαρικών - κανέλα, μοσχοκάρυδο και τζίντζερ - «πρωταγωνιστεί» σε πολλά εορταστικά πιάτα και ροφήματα, «πλημμυρίζοντας» με έντονα αρώματα την κουζίνα μας.
Η κανέλα, το τζίντζερ και το μοσχοκάρυδο περιγράφονται ευρέως ως «ζεστά» μπαχαρικά, κάτι που πιθανότατα δεν έχει να κάνει τόσο με την προέλευσή τους όσο με το πώς επηρεάζουν το σώμα μας.
Η ζεστή γεύση της κανέλας αποδίδεται σε μια ένωση που ονομάζεται κινναμαλδεΰδη, η οποία δίνει στο μπαχαρικό τη χαρακτηριστική του γεύση και μυρωδιά. Αυτή η χημική ουσία ξεγελάει το νευρικό μας σύστημα όταν την καταναλώσουμε ενεργοποιώντας την ίδια οδό που αντιλαμβάνεται το αίσθημα ζέστης, όπως ακριβώς η καψαϊκίνη στις καυτερές πιπεριές.
Η κινναμαλδεΰδη βοηθά επίσης στη μείωση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, οπότε η απόλαυση ενός τσαγιού κανέλας μετά από ένα πλούσιο χριστουγεννιάτικο δείπνο μπορεί να βοηθήσει να σταματήσει η απότομη αύξηση του σακχάρου στο αίμα. Η κανέλα χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στην παραδοσιακή ιατρική σε όλη την Ασία για τις αντιβακτηριακές της ιδιότητες αλλά και ως πεπτικό βοήθημα.
Από την άλλη, το τζίντζερ και το μοσχοκάρυδο δεν ξεγελούν το νευρικό μας σύστημα ώστε να νιώθουμε ζέστη, αλλά και τα δύο περιέχουν μια πληθώρα ενώσεων που βοηθούν στην πέψη και μπορούν να αποτρέψουν ιογενείς και βακτηριακές λοιμώξεις. Το τζίντζερ είναι ένας εξαιρετικός παράγοντας κατά της ναυτίας λόγω μιας ένωσης που ονομάζεται τζιντζερόλη, η οποία αυξάνει την κινητικότητα του εντέρου. Αυτό σημαίνει ότι η τροφή δεν παραμένει στο έντερο για πολύ, γεγονός που μειώνει την παραγωγή αερίων και μας ανακουφίζει από το φούσκωμα και τη ναυτία.
Όπως η κανέλα, έτσι και το μοσχοκάρυδο έχει αντιδιαβητικές ιδιότητες. Έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και αυξάνει την ινσουλίνη ορού. Η ινσουλίνη βοηθά στη ρύθμιση του τρόπου με τον οποίο αποθηκεύονται τα σάκχαρα στο σώμα, μετακινώντας τη γλυκόζη από την κυκλοφορία του αίματος στα κύτταρα, όπου μπορούμε να την αξιοποιήσουμε αργότερα όταν χρειαζόμαστε μια ώθηση ενέργειας.
