Ο παρκινσονισμός συνδέεται με τη νόσο του πάρκινσον. Συνεπώς, τα συμπτώματα συσχετίζονται ως ένα βαθμό με εκείνα του πάρκινσον αλλά ωστόσο ένας ασθενής μπορεί να παρουσιάσει και πρόσθετα συμπτώματα. Ένα άτομο που πάσχει από παρκινσονισμό θα έχει επίσης πρόσθετα νευρολογικά συμπτώματα, τα οποία κυμαίνονται από άνοια έως την αδυναμία στην όραση.

Η ίδια η νόσος του Πάρκινσον αναφέρεται σε δυσλειτουργία και κυτταρικό θάνατο του τμήματος του εγκεφάλου που παράγει ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής — μια χημική ουσία που μεταδίδει σήματα μεταξύ του εγκεφάλου και των νευρικών κυττάρων.

Μερικά σύντομα στοιχεία για τον παρκινσονισμό:

- Οι γιατροί ονομάζουν αυτή την ασθένεια παρκινσονισμό συν ή άτυπο παρκινσονισμό.

- Όταν ένα άτομο έχει νόσο του Πάρκινσον, οι κινήσεις του επηρεάζονται σημαντικά.

- Στα τελευταία στάδια της νόσου, ένα άτομο θα έχει δυσκολία στο περπάτημα και πολύ δύσκαμπτους μύες.

- Η θεραπεία θα στοχεύει στη μείωση των συμπτωμάτων του Πάρκινσον, ενώ ταυτόχρονα θα θεραπεύει τη συνοδό διαταραχή.

Τα συμπτώματα

Ένα άτομο με παρκινσονισμό συνήθως αρχίζει να εμφανίζει συμπτώματα από την ηλικία των 50 έως 80 ετών. Η νόσος μπορεί να προκαλέσει ποικίλα και προοδευτικά συμπτώματα σε όλη την πορεία της.

Μερικά από τα πιο κοινά συμπτώματα που σχετίζονται με τη νόσο περιλαμβάνουν:

- Δυσκολία στην έκφραση

- Μυϊκή δυσκαμψία

- Επιβράδυνση κινήσεων

- Αλλαγή στην ομιλία

- Τρέμουλο, ειδικά στα χέρια

Ένα άτομο με παρκινσονισμό μπορεί να έχει μερικά, αλλά όχι όλα, από τα συμπτώματα που αναφέρονται παραπάνω. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ασθενείς έχουν επίσης μια επιπλέον διαταραχή που επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου. Για παράδειγμα, τα άτομα με παρκινσονισμό συχνά δεν έχουν το τρέμουλο στα χέρια που επηρεάζει πολλά άτομα με τη νόσο του Πάρκινσον.

Άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με τον Παρκινσονισμό περιλαμβάνουν:

- Άνοια

- Προβλήματα με το νευρικό σύστημα

- Πρώιμα προβλήματα ισορροπίας

Θεραπεία

Ένα από τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα φάρμακα για τη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον είναι η λεβοντόπα. Αυτό το φάρμακο σχετίζεται με την ντοπαμίνη και μπορεί να αυξήσει την ποσότητα της ντοπαμίνης που είναι διαθέσιμη στον εγκέφαλο.

Ωστόσο, τα άτομα με παρκινσονισμό όχι μόνο έχουν προβλήματα στην παραγωγή ντοπαμίνης, αλλά έχουν επίσης κατεστραμμένα κύτταρα που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην ντοπαμίνη. Ως αποτέλεσμα, η λεβοντόπα μπορεί να μην λειτουργεί τόσο καλά για να μειώσει τα συμπτώματά τους.

Οι γιατροί μπορεί να θεωρήσουν ότι ο παρκινσονισμός είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί επειδή τα συμπτώματα της πάθησης δεν ανταποκρίνονται πάντα τόσο καλά σε φάρμακα που ενισχύουν την ντοπαμίνη. Ως αποτέλεσμα, οι θεραπείες για τον Παρκινσονισμό εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες σχετικούς με τη διάγνωση της νόσου σε κάθε ασθενή.