Η επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του U-M, Ada Eban-Rothschild και οι συνεργάτες της παρακολούθησαν τη συμπεριφορά των ποντικιών στον ύπνο, ενώ βρίσκονταν σε κοινωνικό πλαίσιο. Παρατήρησαν ότι αυτά τα μικρά τρωκτικά αναζητούν σωματική επαφή πριν από την έναρξη του ύπνου και αγκαλιάζονται κατά τη διάρκεια του ύπνου. Δείχνουν επιπλέον ότι το αγκάλιασμα κατά τη διάρκεια του ύπνου καθοδηγείται από ένα εσωτερικό κίνητρο για παρατεταμένη σωματική επαφή, το οποίο ονόμασαν «σωματολαγνεία».

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Current Biology, υπογραμμίζει την έντονη ανάγκη για κοινωνική επαφή σε άλλα είδη εκτός από τον άνθρωπο.

«Η έλλειψη αυτού του είδους επαφής ήταν εμφανής κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, κατά την οποία οι άνθρωποι βίωσαν το somatolonging», δήλωσε η Eban-Rothschild.

Η αγκαλιά κατά τη διάρκεια του ύπνου δεν έρχεται χωρίς κόστος- τα ποντίκια συχνά διαταράσσουν ο ένας τον ύπνο του άλλου. Ομοίως, στους ανθρώπους, ο συνεκοιμητισμός δεν είναι πάντα θετικός και η αϋπνία μπορεί να μεταδοθεί μεταξύ των συντρόφων στο κρεβάτι. Γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι και τα άλλα ζώα επιλέγουν οικειοθελώς καταστάσεις που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τον ύπνο τους; Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμη.

Από την άλλη πλευρά, τα άτομα που κοιμούνται μαζί παρουσιάζουν συγχρονισμό σε πολλαπλές νευροφυσιολογικές μετρήσεις, συμπεριλαμβανομένου του συγχρονισμού της έναρξης του ύπνου/εγρήγορσης και του ύπνου REM. Στη μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν προηγμένες ασύρματες συσκευές και βιντεοσκοπήσεις για να παρακολουθούν πολλά ποντίκια μέσα σε μια ομάδα για 24 ώρες ταυτόχρονα.

Τα ποντίκια ήταν πρόθυμα να εγκαταλείψουν την προτιμώμενη θέση ύπνου τους για να αποκτήσουν πρόσβαση στην κοινωνική επαφή. Αυτό υποδηλώνει ότι το κίνητρο για παρατεταμένη σωματική επαφή οδηγεί στη συμπεριφορά της αγκαλιάς, δήλωσαν οι ερευνητές.

Παρατήρησαν επίσης συντονισμό σε πολλαπλά νευροφυσιολογικά χαρακτηριστικά μεταξύ των ατόμων που κοιμούνται μαζί, συμπεριλαμβανομένου του χρόνου που κοιμούνται και ξυπνούν και της έντασης του ύπνου.

Ειδικότερα, ο συγχρονισμός της ταχείας κίνησης των ματιών ή του ύπνου REM ήταν συγχρονισμένος μεταξύ των αρσενικών αδελφών που κοιμούνται μαζί, αλλά όχι μεταξύ των θηλυκών αδελφών που κοιμούνται μαζί ή των άγνωστων ποντικιών. Αυτό υποδηλώνει ότι η εσωτερική κατάσταση ενός ατόμου, όπως το αίσθημα ασφάλειας, ελέγχει τον βαθμό συγχρονισμού.