Η λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας Β (HBV) αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας, με εκτιμώμενο αριθμό χρονίως μολυσμένων ατόμων 296 εκατομμύρια και 820 000 θανάτους παγκοσμίως το 2019.

Δύο εμβόλια με βελτιωμένη ανοσογονικότητα εγκρίθηκαν πρόσφατα για ενήλικες στις ΗΠΑ και την ΕΕ, ενώ η διαθεσιμότητα αναμένεται να επεκταθεί. Οι τρέχουσες θεραπείες, η πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη και τα νουκλεο(t)ιδικά ανάλογα μπορούν να προλάβουν την ανάπτυξη κίρρωσης και ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, αλλά δεν εξαλείφουν τον ιό και σπάνια καθαρίζουν το HBsAg.

Η θεραπεία συνιστάται σε ασθενείς με κίρρωση ή με υψηλά επίπεδα HBV-DNA και ενεργό ή προχωρημένη ηπατική νόσο. Νέες αντιϊκές και ανοσοτροποποιητικές θεραπείες με στόχο την επίτευξη λειτουργικής ίασης (δηλ. κάθαρση του HBsAg) βρίσκονται σε κλινική ανάπτυξη. Η βελτίωση της εμβολιαστικής κάλυψης, ο αυξημένος έλεγχος, η διάγνωση και η σύνδεση με τη φροντίδα, η ανάπτυξη θεραπευτικών θεραπειών και η άρση του στίγματος είναι σημαντικά για την επίτευξη του στόχου του ΠΟΥ για εξάλειψη της λοίμωξης HBV έως το 2030.

Η διάγνωση της λοίμωξης από τον ιό HBV απαιτεί ορολογική εξέταση για HBsAg και για οξεία λοίμωξη πρόσθετη εξέταση για το βασικό αντίσωμα IgM της ηπατίτιδας Β (IgM anti-HBc, για την περίοδο παραθύρου κατά την οποία δεν ανιχνεύεται ούτε HBsAg ούτε anti-HBs). Η αξιολόγηση της κατάστασης αντιγραφής του HBV για την καθοδήγηση των αποφάσεων θεραπείας περιλαμβάνει εξέταση για HBV-DNA, ενώ η αξιολόγηση της δραστηριότητας της ηπατικής νόσου και η σταδιοποίηση βασίζονται κυρίως στις αμινοτρανσφεράσες, τον αριθμό των αιμοπεταλίων και την ελαστογραφία. Η καθολική ανοσοποίηση των βρεφών, συμπεριλαμβανομένου του εμβολιασμού κατά τη γέννηση, είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο για την πρόληψη της χρόνιας λοίμωξης από τον HBV.