Οι ηλικιωμένοι με υψηλό ποσοστό καθιστικής ζωής φαίνεται να παρουσιάζουν χειρότερη νοητική κατάσταση και συρρίκνωση περιοχών του εγκεφάλου που σχετίζονται με τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Αλτσχάιμερ.
Τα παραπάνω διαπιστώνει μελέτη του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Vanderbilt και του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, που δημοσιεύτηκε στο «Alzheimer's & Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association».
Τη σχέση μεταξύ της καθιστικής συμπεριφοράς και του νευροεκφυλισμού εξέτασε η ομάδα των ερευνητών σε συνολικά 404 ενήλικες, ηλικίας 50 ετών και άνω, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη φορούσαν ένα ρολόι που μετρούσε συνεχώς τη δραστηριότητά τους για μια εβδομάδα. Στη συνέχεια, ο χρόνος καθιστικής συμπεριφοράς συσχετίστηκε με τη γνωστική τους επίδοση και τις εγκεφαλικές σαρώσεις που λήφθηκαν κατά τη διάρκεια μιας επταετούς περιόδου παρακολούθησης.
Όπως διαπιστώθηκε, οι συμμετέχοντες που περνούσαν περισσότερο χρόνο καθισμένοι ήταν πιο πιθανό να εμφανίσουν γνωστική έκπτωση και νευροεκφυλιστικές αλλαγές ανεξάρτητα από το πόσο ασκούνταν. Αυτά τα συμπεράσματα ήταν ισχυρότερα σε συμμετέχοντες που έφεραν τον γονότυπο APOE-e4, έναν γενετικό παράγοντα κινδύνου για τη νόσο Αλτσχάιμερ, υποδηλώνοντας ότι η μείωση του καθιστικού χρόνου μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντική ακόμα και για τους μεγαλύτερους ενήλικες που διατρέχουν αυξημένο γενετικό κίνδυνο για τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Η επικεφαλής της μελέτης, Μαρίσα Γκονιά, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ σημειώνει ότι «η μείωση του κινδύνου για τη νόσο Αλτσχάιμερ δεν αφορά μόνο την άσκηση μία φορά την ημέρα. Η ελαχιστοποίηση του χρόνου που περνάτε καθιστοί, ακόμη και αν ασκείστε καθημερινά, μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου Αλτσχάιμερ».
