Εδώ και χρόνια, οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι η τακτική άσκηση μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου. Αυτό που δεν ήταν σαφές είναι ο λόγος πίσω από αυτή τη σύνδεση.

Μια νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό PNAS, έδειξε ότι η εξήγηση ίσως βρίσκεται σε μια μεταβολική αλλαγή που κάνει τα μυϊκά κύτταρα να καίνε περισσότερο καύσιμο, στερώντας ταυτόχρονα από τα καρκινικά κύτταρα την ενέργεια που χρειάζονται για να αναπτυχθούν.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από ομάδα του Πανεπιστημίου Yale, η οποία μελέτησε τα μεταβολικά μονοπάτια ποντικιών με όγκους μαστού ή μελανώματος. Τα ζώα χωρίστηκαν σε ομάδες ανάλογα με τη διατροφή και τα επίπεδα άσκησης.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μοριακούς ιχνηθέτες για να εντοπίσουν πού μεταβολιζόταν η γλυκόζη και διαπίστωσαν ότι στα πιο δραστήρια ποντίκια η ενέργεια «κατευθυνόταν» προς τους μυς και όχι προς τα καρκινικά κύτταρα.

Μετά από 4 εβδομάδες, τα ποντίκια που ακολουθούσαν διατροφή πλούσια σε λιπαρά και ασκούνταν τακτικά είχαν σημαντικά μικρότερους όγκους σε σχέση με εκείνα που ακολουθούσαν την ίδια διατροφή αλλά δεν ασκούνταν.

«Τα παχύσαρκα ποντίκια που έκαναν 4 εβδομάδες εθελοντική άσκηση σε τροχό μετά την έγχυση των όγκων παρουσίασαν σχεδόν 60% μείωση στο μέγεθος των όγκων», ανέφερε ο ιατρός-ερευνητής Brooks Leitner από το Πανεπιστήμιο Yale και οι συνεργάτες του.

Η ομάδα εντόπισε επίσης 417 γονίδια που σχετίζονται με τον μεταβολισμό και εκφράζονταν διαφορετικά στα δραστήρια ποντίκια σε σύγκριση με τα αδρανή, αλλά αδύνατα, ποντίκια. Οι αλλαγές αυτές έδειξαν ότι οι όγκοι είχαν μπει σε κατάσταση έντονου στρες για να επιβιώσουν.

Η άσκηση φάνηκε να μειώνει ιδιαίτερα τη δραστηριότητα μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται mTOR, γεγονός που ενδέχεται να συμβάλλει στον περιορισμό της ανάπτυξης των όγκων. Πρόκειται για εύρημα που θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη νέων θεραπειών.

Οι ερευνητές εξήγησαν ότι η γλυκόζη φαίνεται να είναι «βασικός μεταβολικός μεσολαβητής των αντικαρκινικών επιδράσεων της άσκησης». Ωστόσο, επισήμαναν ότι «η σχέση αυτή και η ικανότητα της άσκησης να επιβραδύνει την ανάπτυξη των όγκων μπορεί να εξαρτώνται από τη διάρκειά της».

Το γεγονός ότι οι ίδιοι μηχανισμοί φαίνεται να ισχύουν σε δύο διαφορετικούς τύπους όγκων είναι ενθαρρυντικό, καθώς δείχνει ότι τα οφέλη της άσκησης δεν περιορίζονται σε έναν μόνο τύπο καρκίνου.

Παρόλα αυτά, οι ειδικοί τόνισαν ότι χρειάζονται περαιτέρω μελέτες σε ανθρώπους για να επιβεβαιωθεί αν οι ίδιες διεργασίες ισχύουν και σε εμάς.

Στο επόμενο στάδιο, σκοπεύουν να εξετάσουν ανθρώπινους όγκους και να καθορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τον τύπο και τη διάρκεια της άσκησης που προσφέρει τα μεγαλύτερα οφέλη. Έτσι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα πώς η σωματική δραστηριότητα συμβάλλει στην πρόληψη του καρκίνου.

«Η μελέτη του ρόλου της φυσικής κατάστασης στις μοριακές οδούς που επηρεάζονται από την άσκηση μπορεί να οδηγήσει σε νέους θεραπευτικούς στόχους στην εξατομικευμένη ογκολογία, ειδικά για ασθενείς που δεν μπορούν να ασκηθούν», κατέληξαν οι ερευνητές.