Το καθημερινό περπάτημα έχει επιβραβευτεί για πολλαπλά οφέλη στην υγεία. Ήρθε η ώρα να προστεθεί σε αυτά, ακόμα ένα. Για τους ηλικιωμένους των οποίων ο εγκέφαλος έχει αρχίσει να δείχνει μοριακά σημάδια της νόσου του Αλτσχάιμερ, χωρίς την εμφάνιση κάποιου γνωστικού συμπτώματος, ένας αριθμός μόλις 3.000 έως 5.000 βημάτων την ημέρα μπορεί να βοηθήσει στην αποτροπή της νοητικής παρακμής, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Αυτό το επίπεδο δραστηριότητας επιβραδύνει τη γνωστική παρακμή κατά 3 χρόνια, κατά μέσο όρο, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα. Και σε άτομα που περπατούν περισσότερο, κάνοντας 5.000 έως 7.500 βήματα την ημέρα, η παρακμή επιβραδύνεται κατά μέσο όρο 7 χρόνια.
Η εργασία αυτή, προσφέρει επίσης ενδείξεις για το πώς η άσκηση μεταβάλλει τον εγκέφαλο για να εξασφαλίσει αυτή την προστασία. «Το πολύ ενθαρρυντικό συμπέρασμα είναι ότι ακόμη και λίγη άσκηση φαίνεται να βοηθά», λέει η Wai-Ying Wendy Yau, γιατρός-επιστήμονας που ειδικεύεται στις διαταραχές μνήμης στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης και συν-συγγραφέας της μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε στις 3 Νοεμβρίου στο Nature Medicine. «Η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να κάνουν 10.000 βήματα την ημέρα, ένας στόχος που συχνά διαφημίζεται αλλά μπορεί να είναι δύσκολο να επιτευχθεί για ορισμένα ηλικιωμένα άτομα», λέει.
Η ερευνητική ομάδα διεξήγαγε τακτικούς ελέγχους σε 296 άτομα που συμμετείχαν στη Μελέτη για τη Γήρανση του Εγκεφάλου του Χάρβαρντ, ένα πρόγραμμα που διερευνά τα πρώιμα στάδια της νόσου Αλτσχάιμερ. Κανένας από αυτούς δεν είχε σημάδια γνωστικής εξασθένησης στην αρχή της μελέτης.
Σε μια περίοδο έως και 14 ετών, η ομάδα αξιολόγησε περιοδικά τους συμμετέχοντες - των οποίων οι ηλικίες κυμαίνονταν από 50 έως 90 ετών - χρησιμοποιώντας γνωστικά τεστ και σαρώσεις εγκεφάλου. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν επίσης να φορούν βηματόμετρα για να μετρήσουν πόσα βήματα έκαναν κάθε μέρα.
Οι εγκέφαλοι των ατόμων που διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο νόσου Αλτσχάιμερ συνήθως εμφανίζουν μια ανώμαλη συσσώρευση δύο πρωτεϊνών: της αμυλοειδούς-β και της ταυ. Αν και η σχέση μεταξύ των δύο πρωτεϊνών δεν είναι πλήρως κατανοητή, τα επίπεδα της αμυλοειδούς-β αρχίζουν να αυξάνονται πρώτα, ακολουθούμενα από αύξηση της ταυ. Η γνωστική εξασθένηση φαίνεται να συνδέεται πιο στενά με τα επίπεδα της ταυ.
