Για «λειτουργική κατάρρευση» κάνουν λόγο σε ανακοίνωσή τους οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου Πρέβεζας. Αντιστοίχως, οι εργαζόμενοι στο Γ.Ν. – Κ.Υ. Νεάπολης «Διαλυνάκειο» στην Κρήτη αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους ότι αν και έχουν επισημάνει επανειλημμένως τα προβλήματα, δεν έχει γίνει το παραμικρό για την επίλυσή τους. Η ΠΟΕΔΗΝ με επιστολές της τον υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη ζητά να ληφθούν μέτρα για την ασφαλή και εύρυθμη λειτουργία των δύο νοσοκομείων.
Αναλυτικά η επιστολή των εργαζομένων του νοσοκομείου Πρέβεζας
Η λειτουργική κατάρρευση του νοσοκομείου Πρέβεζας είναι πολιτική επιλογή
Ποιες λέξεις άραγε θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήσει για την λειτουργία ενός νοσοκομείου όταν η Παθολογική του κλινική δεν νοσηλεύει ασθενείς για πάνω από έναν μήνα (και μάλιστα όταν αυτός ο μήνας είναι ο Αύγουστος το πρόβλημα έχει άλλη βαρύτητα), γιατί λειτουργεί με μία μόνιμη ιατρό η οποία συνεπικουρούμενη με μια εξωτερική συνεργάτιδα αδυνατεί εκ των πραγμάτων να καλύψει εφημεριακά ολόκληρο το μήνα;
Πως θα μπορούσε να περιγραφεί η λειτουργία ενός νοσοκομείου όταν στην ίδια δομή ταυτόχρονα με το Παθολογικό τμήμα πολλές ημέρες δεν εφημερεύει ούτε γενικός Χειρουργός, ούτε Μαιευτήρας Γυναικολόγος με αποτέλεσμα τα επείγοντα χειρουργικά και μαιευτικά περιστατικά να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν άμεσα στην Πρέβεζα, ενώ θα μπορούσαν, και να διακομίζονται σε όμορα νοσοκομεία με ότι κίνδυνους συνεπάγεται αυτό για τους ασθενείς; Είναι προφανές πως μια τέτοια κατάσταση μόνο προβληματισμό και έντονη ανησυχία μπορεί να προκαλέσει στους ασθενείς αλλά στο σύνολο του πληθυσμού στον νομό μας γιατί είναι ορατό στον καθένα πως μια τέτοια κατάσταση στερεί από το νοσοκομείο τη δυνατότητα να παρέχει ουσιαστικά δευτεροβάθμιες υπηρεσίες και το μετατρέπει εκ των πραγμάτων σε Κέντρο Υγείας.
Ποιος ευθύνεται γι αυτή την κατάσταση άραγε; Μήπως ευθύνεται το ιατρικό προσωπικό που θα μπορούσε να βάλει περισσότερη πλάτη; Τα νούμερα λένε άλλα. Η μεγάλη πλειοψηφία του ιατρικού προσωπικού με σταθερή εργασιακή σχέση που εργάζονται σε τμήματα απαραίτητα για την υποστήριξη της ζωής εργάζονται περισσότερες ώρες όχι μόνο από αυτές που είναι από το νόμο υποχρεωμένοι, αλλά περισσότερο ακόμη και από τον ανώτατο επιτρεπόμενο εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας και πάλι δεν φτάνουν και το υπόλοιπο υγειονομικό προσωπικό δουλεύει με οφειλόμενα ρεπό και άδεις σε διάφορα τμήματα. Μήπως άραγε αυτό συμβαίνει γιατί ξαφνικά έπαψαν να υπάρχουν γιατροί στην Ελλάδα και την Πρέβεζα; Ανατρέχοντας όμως στα μητρώα των ιατρικών συλλόγων θα δούμε σε κρίσιμες ειδικότητες όπως αυτή του Παθολόγου υπάρχει επάρκεια αλλά όλοι αυτοί οι γιατροί αποτρέπονται κυριολεκτικά με τις πολιτικές εμπορευματοποίησης της Υγείας να στελεχώσουν το ΕΣΥ.
Πώς άραγε θα έρθει ένας Παθολόγος να εργαστεί στο νοσοκομείο της Πρέβεζας όταν ξέρει ότι με εντέλλεσθε θα κάνει 10 και 11 εφημερίες, όταν οι αμοιβές του είναι πολύ κάτω από το μέσο μισθό στην Ευρώπη, όταν θα βιώνει επιστημονική απομόνωση γιατί λόγω υπερεντατικοποίησης δε θα μπορεί να μπορεί εκ των πραγμάτων να συμμετέχει στην έρευνα ή να εκπαιδεύεται επαρκώς όπως το ιατρικό επάγγελμα απαιτεί; Τι κίνητρα έδωσε το Υπουργείο Υγείας για να προσελκύσει νέους γιατρούς στα Περιφερειακά νοσοκομεία;
Η απάντηση είναι προφανής και η πραγματικότητα είναι ορατή σε όλους. Πολιτική βούληση της σημερινής Κυβέρνησης είναι να υποβαθμίσει ακόμη και κλείσει νοσοκομεία σαν αυτό της Πρέβεζας. Αυτή η πολιτική στόχευση πηγάζει από την λογική της εμπορευματοποιημένης Υγείας, από τη λογική κόστους/οφέλους, από την πολιτική επιλογή τα νοσοκομεία της χώρας να αποτελούν επιχειρηματικές μονάδες με οικονομική αυτοτέλεια.
Αυτήν την πραγματικότητα αναδείξαμε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα με μια σειρά από κινητοποιήσεις που συμμετείχαν δεκάδες σωματεία και φορείς του νομού. Δείξαμε ότι ο δρόμος της αγωνιστικής πίεσης ενάντια στην υποβάθμιση του Νοσοκομείου και των Κέντρων Υγείας αποτελεί μονόδρομος.
Αυτόν λοιπόν το δρόμο οφείλουμε ξανά να ακολουθήσουμε απαιτώντας
• Να ανοίξει άμεσα η Παθολογική κλινική και να αρχίσει με ασφάλεια να νοσηλεύει ασθενείς
• Να προκηρυχθούν το σύνολο των κενών οργανικών θέσεων
• Να αυξηθεί η κρατική χρηματοδότηση για την Υγεία στο ύψος των πραγματικών αναγκών
• Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιε και διαρκείς ανάγκες
• Ένταξη των υγειονομικών στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα
• Ανέγερση νέου αποκλειστικά Δημόσιου νοσοκομείου στην Πρέβεζα
Η επιστολή των εργαζομένων στο Γ.Ν. – Κ.Υ. Νεάπολης «Διαλυνάκειο» στην Κρήτη
Μέχρι πότε θα λέμε τα ίδια και δεν θα αλλάζει τίποτα;
Για ακόμη μια φορά, οι εργαζόμενοι του Γ.Ν. – Κ.Υ. Νεάπολης «Διαλυνάκειο» αναγκαζόμαστε να επαναλάβουμε τα ίδια προβλήματα. Προβλήματα που όλοι γνωρίζουν, που έχουμε επισημάνει με έγγραφα, με ανακοινώσεις, με παρεμβάσεις. Και όμως, παραμένουν.
Με την αλλαγή Διοίκησης έχει υπάρξει ηρεμία και καλύτερη συνεννόηση. Αυτό είναι θετικό και το αναγνωρίζουμε. Όμως στην ουσία, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η καθημερινότητα των εργαζομένων εξακολουθεί να καθορίζεται από ανασφάλεια, αβεβαιότητα και εξάντληση. Γιατροί και νοσηλευτές λείπουν, τα Περιφερειακά Ιατρεία μένουν ακάλυπτα και η Παθολογική Κλινική κινδυνεύει να μείνει χωρίς γιατρό. Οι επικουρικοί καλύπτουν πάγιες ανάγκες και ζουν στην αβεβαιότητα, υπάλληλοι μισθοδοτούνται από το νοσοκομείο μας αλλά υπηρετούν αλλού, οι υπερωρίες και οι εφημερίες καθυστερούν, ενώ τα ιδιωτικά συνεργεία δεν λύνουν το πρόβλημα – απλώς το μεταθέτουν, αφήνοντας στο μεταξύ εργαζόμενους απλήρωτους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στη Διοικητική Υπηρεσία. Η επιλογή Διευθυντή και Προϊσταμένων δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες και ευθύνες των θέσεων. Η έλλειψη σωστής καθοδήγησης και συντονισμού οδηγεί σε καθυστερήσεις, σύγχυση και πρόσθετη επιβάρυνση των υπαλλήλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Γραφείο Προσωπικού, το οποίο παραμένει κλειστό από 01-01-2024, παρότι έχει οριστεί προϊσταμένη. Η μη λειτουργία του δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη διαχείριση προσωπικού, στη μισθοδοσία και στην εξυπηρέτηση των υπαλλήλων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, την τελευταία τριετία έχουν παρατηρηθεί αρκετές παραιτήσεις προσωπικού, όχι μόνο λόγω φόρτου εργασίας αλλά και εξαιτίας της απελπισίας να εργάζονται σε ένα τοξικό περιβάλλον. Υπήρξαν προσπάθειες ενίσχυσης μέσω ΟΑΕΔ που απορρίφθηκαν χωρίς αιτιολογία, ενώ όσοι προσλήφθηκαν τελικά, γρήγορα αποχώρησαν γιατί δεν άντεξαν την πίεση και την παράλογη κατάσταση. Για αυτό είναι κρίσιμο οι θέσεις ευθύνης να καλύπτονται από ανθρώπους με προσόντα, γνώση του αντικειμένου και σεβασμό προς τους εργαζόμενους. Δεν μπορεί να τοποθετούνται πρόσωπα μόνο λόγω πολιτικών γνωριμιών ή ισορροπιών, ούτε ως πρόχειρες «λύσεις ανάγκης».
Αυτές οι αποφάσεις δεν είναι απλώς άδικες· είναι παράλογες και καταστροφικές για τη λειτουργία μιας υπηρεσίας. Φτάνει που έχουμε μετακινήσεις χωρίς αναπληρώσεις από την ΥΠΕ· δεν γίνεται να χάνονται και εργαζόμενοι με παραιτήσεις επειδή δεν αντέχουν το κλίμα. Αυτό το νοσοκομείο δεν αντέχει άλλες απώλειες.
Ένα ακόμη σοβαρό ζήτημα είναι το Κέντρο Αποκατάστασης, που παραμένει μόνο στα χαρτιά. Μέχρι σήμερα δεν έχει καν χτιστεί – υπάρχει μόνο το οικόπεδο – και φυσικά δεν έχει εξασφαλιστεί η αναγκαία αδειοδότησή του. Πρόκειται για μια δομή που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει ουσιαστικά όχι μόνο την τοπική κοινωνία, αλλά όλους τους ασθενείς που χρειάζονται αποκατάσταση στην Κρήτη και πέρα από αυτήν. Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί ο χρόνος και η ενέργεια εξαντλούνται στα ίδια και τα ίδια προβλήματα, που τα επαναλαμβάνουμε μέχρι «να μαλλιάσει η γλώσσα μας», χωρίς να δίνεται ουσιαστική λύση.
Εξίσου σημαντικό είναι να στηριχθούν τα μικρά νοσοκομεία. Είναι λάθος πολιτική να αποδυναμώνονται για να καλύψουν προσωρινά τις μεγάλες δομές. Στην πραγματικότητα, τα μεγάλα νοσοκομεία χρειάζονται νέες προσλήψεις και όχι προσωπικό «δανεικό» από τις μικρότερες μονάδες. Τα μικρά νοσοκομεία πρέπει να παραμένουν ισχυρά και στελεχωμένα, γιατί αποτελούν την πρώτη γραμμή για τους πολίτες. Αν αποδυναμωθούν, η τοπική κοινωνία μένει χωρίς φροντίδα, ενώ και οι μεγάλες δομές δεν σώζονται με μπαλώματα.
Ως Σύλλογος δεν αρκούμαστε να ζητάμε – προτείνουμε και λύσεις. Χρειάζονται άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με προτεραιότητα σε κρίσιμες ειδικότητες. Χρειάζονται διαφανείς κρίσεις για θέσεις ευθύνης, ώστε να πάψει η λογική των πρόχειρων «λύσεων ανάγκης». Χρειάζεται σταθερότητα στο προσωπικό, με τέλος στις μετακινήσεις χωρίς αναπλήρωση και με θεσμοθέτηση υποχρεωτικής αντικατάστασης όταν κάποιος αποσπάται. Οι επικουρικοί που καλύπτουν πάγιες ανάγκες πρέπει να μονιμοποιηθούν. Η μισθοδοσία πρέπει να αποδίδεται δίκαια και έγκαιρα, ενώ το Κέντρο Αποκατάστασης πρέπει επιτέλους να κατασκευαστεί και να στελεχωθεί. Και, κυρίως, πρέπει να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος με τον Σύλλογο Εργαζομένων, ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται με βάση τις πραγματικές ανάγκες.
Η 7η ΥΠΕ και το Υπουργείο Υγείας έχουν καθήκον να στηρίζουν τις Διοικήσεις των νοσοκομείων, να ακούν τα προβλήματα και να βρίσκουν λύσεις. Όχι να αφήνουν τις δομές να καταρρέουν, ούτε να αντιμετωπίζουν την υγεία ως πεδίο ψηφοθηρίας. Η υγεία δεν είναι ψήφος. Η υγεία είναι δικαίωμα.
Η κοινωνία έχει δικαίωμα σε δημόσια υγεία που στέκεται στα πόδια της. Οι εργαζόμενοι έχουμε δικαίωμα να εργαζόμαστε με σεβασμό, ασφάλεια και προοπτική.
Με αλήθεια, με αξιοπρέπεια και με προτάσεις, ο Σύλλογος Εργαζομένων του Γ.Ν. – Κ.Υ. Νεάπολης «Διαλυνάκειο» θα συνεχίσει να αγωνίζεται για ένα νοσοκομείο δυνατό, ανθρώπινο και αποτελεσματικό.
