Οι τρίχες των κατοικίδιων ζώων, τα ακάρεα σκόνης, η μούχλα, η σκόνη από τα δέντρα κα, για τα άτομα με αλλεργίες μπορούν να οδηγήσουν σε πρησμένα μάτια, φαγούρα στο δέρμα και δυσκολία στην αναπνοή.
Αυτά τα αερομεταφερόμενα αλλεργιογόνα μπορούν να παραμείνουν σε εσωτερικούς χώρους για μήνες – ακόμη και όταν δεν υπάρχει πια η πηγή προέλευσής τους - και η επαναλαμβανόμενη έκθεση μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα αλλεργιών, ακόμη και να οδηγήσει σε άσθμα.
Πώς θα σας φαινόταν αν μπορούσατε να «απενεργοποιήσετε» αυτά τα αλλεργιογόνα με έναν διακόπτη; Σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ, αυτό είναι εφικτό.
Διαπιστώσαμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια παθητική, γενικά ασφαλή επεξεργασία με υπεριώδη ακτινοβολία για να απενεργοποιήσουμε γρήγορα τα αερομεταφερόμενα αλλεργιογόνα», δήλωσε η συγγραφέας της μελέτης Tess Eidem, ανώτερη ερευνητική συνεργάτιδα στο Τμήμα Πολιτικών, Περιβαλλοντικών και Αρχιτεκτονικών Μηχανικών.
«Πιστεύουμε ότι αυτό θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη εργαλείο για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να καταπολεμήσουν τα αλλεργιογόνα στο σπίτι τους, στα σχολεία ή σε άλλα μέρη όπου συσσωρεύονται», πρόσθεσε. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό ACS ES&T Air.
Μπείτε σε ένα δωμάτιο με μια γάτα. Αν φτερνιστείτε, στην πραγματικότητα αυτό δεν είναι μία αντίδραση στη γάτα. Πιθανότατα πρόκειται για αερομεταφερόμενες κηλίδες μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται Fel d1 και παράγεται στο σάλιο τους.
Η πρωτεΐνη εξαπλώνεται όταν γλείφονται και καταλήγει σε μικροσκοπικές νιφάδες νεκρού δέρματος που αιωρούνται στον αέρα, γνωστές και ως πιτυρίδα. Όταν εισπνέουμε αυτά τα σωματίδια, το ανοσοποιητικό μας σύστημα παράγει αντισώματα που συνδέονται με τη μοναδική τρισδιάστατη δομή της πρωτεΐνης, πυροδοτώντας μια αλλεργική αντίδραση.
Τα σκυλιά, τα ποντίκια, τα ακάρεα σκόνης, η μούχλα και τα φυτά εκπέμπουν όλα τις δικές τους μοναδικές πρωτεΐνες, με τη δική τους μοναδική δομή. Σε αντίθεση με τα βακτήρια και τους ιούς, αυτά τα αλλεργιογόνα δεν μπορούν να εξοντωθούν επειδή δεν ήταν ποτέ ζωντανά.
«Ακόμη και όταν αυτά τα ακάρεα σκόνης εξαφανιστούν, το αλλεργιογόνο παραμένει εκεί», διευκρίνισε η Eidem. «Γι' αυτό, αν τινάξετε ένα χαλί, μπορεί να έχετε μια αντίδραση χρόνια αργότερα», ξεκαθάρισε.
Οι τυπικές μέθοδοι μείωσης των αλλεργιογόνων - όπως το σκούπισμα με ηλεκτρική σκούπα, το πλύσιμο των τοίχων, η χρήση φίλτρου αέρα και το τακτικό μπάνιο των κατοικιδίων - μπορούν να λειτουργήσουν, αλλά είναι δύσκολο να διατηρηθούν, όπως δείχνουν μακροπρόθεσμες μελέτες.
Η Eidem και οι συν-συγγραφείς Mark Hernandez, καθηγητής Πολιτικών, Περιβαλλοντικών και Αρχιτεκτονικών Μηχανικών, και η Kristin Rugh, μικροβιολόγος στο εργαστήριο, αναζήτησαν έναν απλούστερο τρόπο. Αντί να εξαλείψουν τις πρωτεΐνες που προκαλούν αλλεργίες, προσπάθησαν να αλλάξουν τη δομή τους ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα να μην τις αναγνωρίζει. «Εάν το ανοσοποιητικό σας σύστημα έχει συνηθίσει έναν κύκνο και ξεδιπλώσετε την πρωτεΐνη έτσι ώστε να μην μοιάζει πλέον με κύκνο, δεν θα προκαλέσετε αλλεργική αντίδραση», εξήγησε η Eidem. Η υπεριώδης ακτινοβολία, σύμφωνα με τη μελέτη τους, μπορεί να το κάνει αυτό.
Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι το υπεριώδες φως μπορεί να σκοτώσει τους αερομεταφερόμενους μικροοργανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του ιού που προκαλεί την COVID-19.
Χρησιμοποιείται ήδη ευρέως για την απολύμανση εξοπλισμού σε νοσοκομεία, αεροδρόμια και αλλού, αλλά το εύρος ζώνης είναι συνήθως τόσο ισχυρό (μήκος κύματος 254 νανόμετρα) που οι χρήστες πρέπει να φορούν προστατευτικό εξοπλισμό για να αποτρέψουν βλάβες στο δέρμα και τα μάτια.
Η Eidem χρησιμοποίησε φώτα μήκους κύματος 222 νανομέτρων, μια λιγότερο έντονη εναλλακτική λύση που θεωρείται ασφαλής επειδή δεν διεισδύει βαθιά στα κύτταρα.
Η ομάδα άντλησε μικροσκοπικά αερολύματα από ακάρεα, τρίχωμα κατοικίδιων ζώων, μούχλα και γύρη σε έναν άδειο και σφραγισμένο θάλαμο 350 κυβικών ποδιών. Στη συνέχεια, οι ερευνητές άναψαν τέσσερις λάμπες UV222 σε μέγεθος ενός δοχείου φαγητού στην οροφή και το πάτωμα.
Όταν πήραν δείγματα από τον αέρα σε διαστήματα 10 λεπτών και τον σύγκριναν με μη επεξεργασμένο, γεμάτο με αλλεργιογόνα αέρα μέσω εργαστηριακών δοκιμών, παρατήρησαν σημαντικές διαφορές.
Στα επεξεργασμένα δείγματα, η ανοσοαναγνώριση μειώθηκε, πράγμα που σημαίνει ότι τα αντισώματα δεν αναγνώριζαν πλέον πολλές από τις πρωτεΐνες. Μετά από μόλις 30 λεπτά, τα επίπεδα αλλεργιογόνων που μεταφέρονταν στον αέρα μειώθηκαν αποτελεσματικά κατά περίπου 20% έως 25% κατά μέσο όρο, όπως έδειξε η μελέτη.
