Οι σχέσεις σπάνια χαλάνε από ένα και μόνο γεγονός. Συνήθως φθείρονται αργά, σιωπηλά, μέσα στην καθημερινότητα. Όχι από τις μεγάλες συγκρούσεις, αλλά από όσα θεωρούνται ασήμαντα και γι’ αυτό αγνοούνται.

Η έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας είναι από τους πιο συχνούς παράγοντες ενός χωρισμού. Όταν οι συζητήσεις περιορίζονται στα πρακτικά της ημέρας και δεν υπάρχει χώρος για συναίσθημα, σκέψεις ή ανησυχίες, η σύνδεση αποδυναμώνεται. Δεν είναι ότι οι σύντροφοι δεν έχουν τίποτα να πουν, αλλά ότι μαθαίνουν να μην λένε. Κάπως έτσι, η σιωπή γίνεται συνήθεια.

Η συνεχής κούραση παίζει επίσης καθοριστικό ρόλο. Όταν η καθημερινότητα εξαντλεί σωματικά και ψυχικά, η σχέση συχνά μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Αυτό δεν συμβαίνει από έλλειψη αγάπης, αλλά από έλλειψη ενέργειας. Η παρουσία γίνεται μηχανική, η σύνδεση μεταξύ των συντρόφων περιορίζεται και η επαφή χάνει τη ζωντάνια της. Το να είστε μαζί στον ίδιο χώρο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είστε και συναισθηματικά παρόντες.

Μικρές συμπεριφορές που περνούν απαρατήρητες συσσωρεύονται με τον χρόνο. Η αναβολή δύσκολων συζητήσεων, η αποφυγή συγκρούσεων ή η υποτίμηση των αναγκών του άλλου δημιουργούν εσωτερική ένταση. Όταν κάτι δεν λέγεται, δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται. Απλώς αλλάζει μορφή και συχνά εκδηλώνεται έμμεσα, με απόσταση, εκνευρισμό ή συναισθηματική απόσυρση.

Η αδιαφορία δεν εμφανίζεται απότομα. Ξεκινά από μικρά σημάδια. Από το να μην ρωτάτε πια πώς ήταν η μέρα του άλλου, από το να θεωρείτε δεδομένη την κατανόηση ή από το να μη δίνετε σημασία σε όσα ενοχλούν. Όταν οι ανάγκες δεν εκφράζονται ή δεν λαμβάνονται υπόψη, η σχέση χάνει σταδιακά την ισορροπία της.

Η φροντίδα μιας σχέσης δεν απαιτεί μεγάλες δηλώσεις ή εντυπωσιακές κινήσεις. Πρέπει να κάνετε την επιλογή του να είστε παρόντες, ακόμα και όταν η μέρα είναι δύσκολη. Να έχετε την πρόθεση να ακούσετε πραγματικά. Η συναισθηματική σύνδεση χτίζεται στις λεπτομέρειες και συντηρείται από τη σταθερότητα που υπάρχει κάθε μέρα μεταξύ των δύο συντρόφων.