Η σουκραλόζη είναι ένα δημοφιλές υποκατάστατο ζάχαρης για όσους μειώνουν τις θερμίδες ή ρυθμίζουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Ωστόσο, νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ και του UPMC Hillman Cancer Center δείχνει ότι το τεχνητό γλυκαντικό ίσως δεν είναι η καλύτερη επιλογή για ασθενείς που υποβάλλονται σε ανοσοθεραπεία κατά του καρκίνου.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Cancer Discovery της American Association for Cancer Research, έδειξε ότι ασθενείς με μελάνωμα και μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα που κατανάλωναν υψηλές ποσότητες σουκραλόζης είχαν χειρότερη ανταπόκριση στην ανοσοθεραπεία και χαμηλότερη επιβίωση σε σχέση με όσους ακολουθούσαν διατροφή χαμηλή σε αυτό το τεχνητό γλυκαντικό.
Εντυπωσιακό είναι ότι συμπληρώματα που αύξησαν τα επίπεδα του αμινοξέος της αργινίνης μείωσαν τις αρνητικές επιδράσεις της σουκραλόζης στην ανοσοθεραπεία σε ποντίκια, μια προσέγγιση που τώρα μπορεί να δοκιμαστεί και σε κλινικές μελέτες.
«Είναι εύκολο να πει κανείς “σταματήστε να πίνετε αναψυκτικά διαίτης”, αλλά όταν οι ασθενείς βρίσκονται σε θεραπεία για καρκίνο, ήδη αντιμετωπίζουν πολλά. Το να τους ζητήσουμε να αλλάξουν ριζικά τη διατροφή τους ίσως να μην είναι ρεαλιστικό», δήλωσε η Abby Overacre, Ph.D., επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Ανοσολογίας του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ και του UPMC Hillman και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Πρέπει να συναντάμε τους ασθενείς εκεί όπου βρίσκονται. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό ότι η συμπλήρωση με αργινίνη θα μπορούσε να αποτελέσει μια απλή λύση για να αντισταθμιστούν οι αρνητικές επιδράσεις της σουκραλόζης στην ανοσοθεραπεία».
Τι ανακάλυψαν οι επιστήμονες
Ο Δρ. Diwakar Davar, M.D., αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ και ογκολόγος-αιματολόγος στο UPMC Hillman, σε συνεργασία με την Overacre και την ομάδα τους, χρησιμοποίησαν πειράματα σε ποντίκια για να δείξουν ότι οι αρνητικές επιδράσεις της σουκραλόζης οφείλονται στη διαταραχή της εντερικής μικροχλωρίδας.
Η σουκραλόζη άλλαξε τη σύνθεση του μικροβιώματος των ποντικών, αυξάνοντας βακτηριακά είδη που αποδομούν την αργινίνη. Αυτό μείωσε τα επίπεδα του αμινοξέος στο αίμα, στο υγρό των όγκων και στα κόπρανα.
Οι ανοσοθεραπείες με αναστολείς σημείων ελέγχου, όπως η anti-PD1, λειτουργούν ενισχύοντας τη δραστηριότητα των Τ λεμφοκυττάρων ώστε να καταστρέφουν πιο αποτελεσματικά τα καρκινικά κύτταρα. Η αργινίνη είναι απαραίτητη για τη λειτουργία των Τ κυττάρων, ειδικά στον καρκίνο.
«Όταν τα επίπεδα αργινίνης μειώθηκαν λόγω των αλλαγών στο μικροβίωμα που προκάλεσε η σουκραλόζη, τα Τ κύτταρα δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν σωστά», ανέφερε η Overacre. «Ως αποτέλεσμα, η ανοσοθεραπεία δεν ήταν εξίσου αποτελεσματική σε ποντίκια που τρέφονταν με σουκραλόζη».
Σε μοντέλα ποντικιών με αδενοκαρκίνωμα και μελάνωμα, η προσθήκη σουκραλόζης στη διατροφή μείωσε την αποτελεσματικότητα της θεραπείας anti-PD1, οδηγώντας σε μεγαλύτερους όγκους και χαμηλότερη επιβίωση. Όταν όμως οι ερευνητές έδωσαν σε αυτά τα ποντίκια αργινίνη ή κιτρουλίνη – η οποία μετατρέπεται σε αργινίνη στον οργανισμό – η αποτελεσματικότητα της ανοσοθεραπείας αποκαταστάθηκε.
Για να αξιολογήσουν τη σημασία αυτών των ευρημάτων στους ανθρώπους, οι ερευνητές μελέτησαν 132 ασθενείς με προχωρημένο μελάνωμα ή μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, που έλαβαν θεραπεία anti-PD1 είτε μόνη της είτε σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία. Οι ασθενείς συμπλήρωσαν λεπτομερή ερωτηματολόγια διατροφής, τα οποία περιλάμβαναν ερωτήσεις για το πόσο συχνά κατανάλωναν τεχνητά γλυκαντικά στον καφέ, το τσάι και τα αναψυκτικά διαίτης.
«Διαπιστώσαμε ότι η σουκραλόζη εμπόδιζε την αποτελεσματικότητα των ανοσοθεραπειών σε μια ευρεία γκάμα τύπων καρκίνου, σταδίων και θεραπευτικών σχημάτων», δήλωσε ο Davar. «Αυτές οι παρατηρήσεις ανοίγουν τον δρόμο για τον σχεδιασμό προβιοτικών ή στοχευμένων διατροφικών συμπληρωμάτων για ασθενείς που καταναλώνουν υψηλές ποσότητες σουκραλόζης».
Οι ερευνητές ελπίζουν να ξεκινήσουν μια κλινική δοκιμή για να διερευνήσουν αν τα συμπληρώματα κιτρουλίνης – τα οποία αυξάνουν τα επίπεδα αργινίνης περισσότερο από την ίδια την αργινίνη – επηρεάζουν το μικροβίωμα του εντέρου και την αντικαρκινική ανοσολογική απόκριση στους ασθενείς.
Επίσης, ενδιαφέρονται να εξετάσουν πώς άλλα υποκατάστατα ζάχαρης, όπως η ασπαρτάμη, η σακχαρίνη, η ξυλιτόλη και η στέβια, επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα και την ανταπόκριση στην ανοσοθεραπεία.
