Η υψηλή συγκέντρωση μιας συγκεκριμένης πρωτεΐνης στα ούρα μπορεί να αποτελέσει «εργαλείο» πρόγνωσης για την μελλοντική ανάπτυξη άνοιας. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μία νέα μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε από Σουηδούς και Ολλανδούς ερευνητές.
Η αλβουμίνη είναι η πιο άφθονη πρωτεΐνη στο ανθρώπινο πλάσμα, το υγρό μέρος του αίματος. Είναι επίσης μια κοινή διατροφική πρωτεΐνη που βρίσκεται στα αυγά, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τους σπόρους φυτών.
Τα νεφρά, τα οποία φιλτράρουν τα απόβλητα από το σώμα, συνήθως δεν επιτρέπουν στη αλβουμίνη να διαρρεύσει στα ούρα. Έτσι, η υψηλή περιεκτικότητα σε αλβουμίνη στα ούρα, μια πάθηση που ονομάζεται αλβουμινουρία, αποτελεί ένδειξη νεφρικής βλάβης. Επίσης, η ένδειξη αυτή μπορεί να προβλέψει τον κίνδυνο άνοιας.
Αυτή η αποκάλυψη προέρχεται από μια μελέτη που περιελάμβανε σχεδόν 133.000 συμμετέχοντες στη Στοκχόλμη, ηλικίας 65 ετών και άνω, οι οποίοι δεν είχαν ιστορικό άνοιας. Άτομα ηλικίας κάτω των 65 ετών αποκλείστηκαν επειδή το 96% των διαγνώσεων άνοιας εμφανίζονται στην ηλικιακή ομάδα των 65 ετών και άνω. Μετά από μια περίοδο παρακολούθησης περίπου τεσσάρων ετών, το 7% των συμμετεχόντων στη μελέτη ανέπτυξε κάποια μορφή άνοιας. Ακόμα και αφού ελήφθη υπόψιν η νεφρική λειτουργία και άλλοι παράγοντες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η λευκωματουρία συσχετίστηκε με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας.
Σε σύγκριση με άτομα με φυσιολογικά επίπεδα (<30 mg/g) αλβουμίνης στα ούρα τους, όσοι είχαν μέτρια επίπεδα (30-299 mg/g) εμφάνισαν 25% περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης άνοιας, ενώ άτομα με υψηλά επίπεδα (≥300 mg/g) είχαν 37% μεγαλύτερο κίνδυνο.
Συμπεραίνεται λοιπόν ότι, όπως ακριβώς η λευκωματουρία είναι δείκτης νεφρικής βλάβης, μπορεί να σηματοδοτήσει τον ίδιο τύπο βλάβης που σχετίζεται με τα αιμοφόρα αγγεία στον εγκέφαλο. «Τα νεφρά και ο εγκέφαλος μπορεί να φαίνονται πολύ διαφορετικά όργανα, αλλά μοιράζονται ένα σημαντικό χαρακτηριστικό: και τα δύο εξαρτώνται από ένα ευαίσθητο δίκτυο μικρών αιμοφόρων αγγείων», εξηγεί ο Hong Xu, νεφρολόγος στο Karolinska Institutet στη Σουηδία και συγγραφέας της μελέτης. «Όταν τα αιμοφόρα αγγεία στα νεφρά έχουν υποστεί βλάβη, η ίδια διαδικασία συμβαίνει συχνά στον εγκέφαλο», προσθέτει.
Συνεπώς, η λευκωματουρία συσχετίστηκε ισχυρότερα με την αγγειακή άνοια, η οποία συνδέεται με αγγειακά αίτια όπως η υπέρταση, ο διαβήτης ή το εγκεφαλικό επεισόδιο. Η αγγειακή άνοια είναι η δεύτερη πιο συχνή μορφή άνοιας, μετά από τη νόσο Αλτσχάιμερ, η οποία αποτελεί το 60-80% όλων των περιπτώσεων. Έτσι, αυτό που φαίνεται να είναι ανόμοιες διεργασίες μπορεί τελικά να αντικατοπτρίζουν η μία την άλλη. Καθώς η νεφρική βλάβη επιτρέπει τη διαρροή πρωτεΐνης στα ούρα, η βλάβη στον εγκέφαλο επιτρέπει σε τοξικά, φλεγμονώδη μόρια να διαρρεύσουν στους εγκεφαλικούς ιστούς.
