Η σχέση μεταξύ της υπερβολικής πρόσληψης υδατανθράκων (ιδίως ελεύθερων σακχάρων) και της ανάπτυξης τερηδόνας είναι γνωστή. Η τερηδόνα αρχίζει με την απομεταλλοποίηση της αδαμαντίνης μέχρι να φτάσει στην οδοντίνη, η οποία αρχίζει να διαλύεται. Αυτή η απομεταλλοποίηση προκαλείται από οξέα που παράγονται από βακτήρια στο οδοντικό βιοφίλμ που συσσωρεύεται στην επιφάνεια των δοντιών από τα σάκχαρα που βρίσκονται στη διατροφή. Η ζύμωση των υδατανθράκων από τα καριογόνα βακτήρια οδηγεί σε προϊόντα ζύμωσης που οδηγούν στην καταστροφή της αδαμαντίνης. Στην πραγματικότητα, η παρουσία τερηδόνας παραδοσιακά θεωρούνταν ένα αποκαλυπτικό σημάδι μιας ανθυγιεινής διατροφής.

Και όχι μόνο αυτό: μια διατροφή πλούσια σε υδατάνθρακες μπορεί όχι μόνο να προκαλέσει τερηδόνα, αλλά και να αυξήσει τον κίνδυνο άλλων συστηματικών ασθενειών, όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία και άλλες καρδιαγγειακές παθολογίες. Ως εκ τούτου, μια ισορροπημένη διατροφή μπορεί να αποτελέσει καλό σύμμαχο στην πρόληψη της τερηδόνας και άλλων σημαντικών ασθενειών που επηρεάζουν τον οργανισμό.

Επιπτώσεις στην υγεία των ούλων

Οι περιοδοντικές νόσοι (συμπεριλαμβανομένης της ουλίτιδας και της περιοδοντίτιδας) μολυσματικού και φλεγμονώδους χαρακτήρα και πολυπαραγοντικής προέλευσης επηρεάζουν τους ιστούς που περιβάλλουν και στηρίζουν τα δόντια (περιοδόντιο).

Η σχέση μεταξύ διατροφής και περιοδοντικής νόσου είναι πολύπλοκη. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι οι αλλαγές στην πρόσληψη μακρο- ή μικροθρεπτικών συστατικών μπορούν να επηρεάσουν τη φλεγμονώδη κατάσταση των ιστών στήριξης των δοντιών. Οι περιοδοντικές παθήσεις φαίνεται να ωφελούνται από τον περιορισμό ή τη μείωση των επεξεργασμένων υδατανθράκων υψηλής γλυκαιμίας (όπως συμβαίνει με την τερηδόνα). Αντίθετα, οι σύνθετοι υδατάνθρακες που υπάρχουν στα φρούτα, τα λαχανικά, τα όσπρια, τους ξηρούς καρπούς και τους σπόρους/μύρτιλλα και περιέχουν σημαντικές ποσότητες μικροθρεπτικών συστατικών και αντιοξειδωτικών, συνδέονται με θετική επίδραση στην περιοδοντική υγεία.

Όσον αφορά τα λίπη, οι περιοδοντικοί ασθενείς είναι πιθανό να ωφεληθούν από μια υψηλότερη πρόσληψη ωμέγα-3 λιπαρών οξέων και μια χαμηλότερη πρόσληψη ανθυγιεινών κορεσμένων λιπαρών, τρανς λιπαρών και ωμέγα-6 λιπαρών οξέων. Επιπλέον, η έλλειψη μικροθρεπτικών συστατικών (ιδίως βιταμίνης Β12, C, D, A, E, ασβεστίου και μαγνησίου) μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην περιοδοντική υγεία. Διατροφή πλούσια σε τρόφιμα με αντιφλεγμονώδη δράση, όπως τα βατόμουρα, το πράσινο τσάι, ο σολομός, το κουνουπίδι, το μπρόκολο και άλλα, έχει βρεθεί ότι έχει θετικό αντίκτυπο στο περιοδόντιο.

Κακοσμία του στόματος (κακή αναπνοή) και διατροφή

Η διατροφή παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της κακοσμίας του στόματος, ιδίως οι δίαιτες που είναι πλούσιες σε πρωτεΐνες και υδατάνθρακες. Τα αμινοξέα που περιέχουν θείο απελευθερώνονται κατά τη διάσπαση των τροφών που είναι πλούσιες σε σάκχαρα και πρωτεΐνες. Στη συνέχεια μεταβολίζονται από βακτήρια ικανά να παράγουν πτητικές ενώσεις, οι οποίες σχετίζονται άμεσα με την ανάπτυξη της κακοσμίας του στόματος.

Επίδραση της διατροφής στην τερηδόνα

Η διάβρωση των δοντιών (ή τερηδόνα) έχει συνδεθεί με την περίσσεια εξωγενών ή/και ενδογενών οξέων στο στόμα. Δηλαδή: από την υπερβολική ή/και επαναλαμβανόμενη κατανάλωση τροφίμων ή ποτών με χαμηλό pH (όπως κόλα, ενεργειακά ποτά, εσπεριδοειδή, χυμοί, ξύδι...) ή σε σχέση με την παλινδρόμηση των στομαχικών οξέων, κυρίως λόγω πεπτικών προβλημάτων.

Λόγω αυτών των οξέων, επέρχεται προοδευτική και μη αναστρέψιμη απώλεια οδοντικού ιστού. Τα πιο συνηθισμένα εξωγενή οξέα που προέρχονται από τη διατροφή είναι το κιτρικό, το φωσφορικό, το ασκορβικό, το μηλικό, το τρυγικό και το ανθρακικό οξύ, τα οποία βρίσκονται μεταξύ άλλων σε ορισμένα εσπεριδοειδή και φρούτα, τα αναψυκτικά και το ξύδι. Τα ενδογενή οξέα προέρχονται από τη σοβαρή γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.

Ο προστατευτικός ρόλος του σάλιου

Το σάλιο διαδραματίζει προστατευτικό ρόλο στη στοματική κοιλότητα και η σύστασή του μπορεί να επηρεαστεί από τη διατροφή, οδηγώντας σε αλλαγές στην ποσότητα και/ή στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της σιελογόνου έκκρισης. Ειδικότερα, οι βλεννίνες, οι πρωτεΐνες του σάλιου, αποτελούν σημαντικό φραγμό κατά της μείωσης της υγρασίας, κατά της φυσικής και χημικής διείσδυσης ερεθιστικών ουσιών και κατά των βακτηρίων. Σε μια μη ισορροπημένη διατροφή, η περιεκτικότητα σε βλεννίνες μειώνεται, οδηγώντας σε αυξημένο κίνδυνο βλαβών, τερηδόνας και μειωμένου σάλιου.