Η πρώτη αντίδραση του εγκεφάλου στη θέαση ενός άρρωστου ατόμου είναι η ενεργοποίηση των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος πρώτης γραμμής. Με άλλα λόγια, ο εγκέφαλος μιμείται την αντίδραση του σώματος σε μια λοίμωξη. Τα παραπάνω διαπίστωσε μία νέα μελέτη.
Στο πλαίσιο της μελέτης – για την ασφαλή εξαγωγή συμπερασμάτων – πραγματοποιήθηκαν μεταξύ άλλων σαρώσεις εγκεφάλου και εξετάσεις αίματος. Οι εθελοντές της μελέτης χρησιμοποίησαν ένα σύστημα εικονικής πραγματικότητας (VR) για να δουν ανθρώπινα avatar με συμπτώματα όπως εξάνθημα, βήχα και άλλα - αποφεύγοντας την άμεση έκθεσή τους σε παθογόνα.
Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν τη δύναμη του εγκεφάλου «να προβλέπει τι συμβαίνει και να επιλέγει την κατάλληλη αντίδραση», λέει η Andrea Serino, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λωζάνης στην Ελβετία και μία από τους συγγραφείς της μελέτης. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στις 28 Ιουλίου στο Nature Neuroscience.
Πώς λειτουργεί το ανοσοποιητικό σύστημα
Το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά άμεσα στις λοιμώξεις, αλλά δεν μπορεί πάντα να κινηθεί αρκετά γρήγορα για να αποτρέψει σοβαρές ασθένειες. Αυτό σημαίνει ότι θα ήταν χρήσιμο για το σώμα να συνειδητοποιεί πότε μια λοίμωξη είναι πιθανή και να προβαίνει σε μια προληπτική αντίδραση.
Για να μελετήσουν την ικανότητα των ανθρώπων να προβλέπουν μια επίθεση από παθογόνους μικροοργανισμούς, η Serino και οι συνάδελφοί της εξόπλισαν υγιείς εθελοντές με τα ακουστικά Oculus Rift της Google και τους έδειξαν άβαταρ που πλησίαζαν όλο και πιο κοντά. Αν και τα άβαταρ δεν «άγγιξαν» ποτέ τους συμμετέχοντες. Ορισμένα άβαταρ έδειξαν σημάδια ότι είχαν κάποια μολυσματική ασθένεια. Άλλα ανήκαν σε μια ομάδα ελέγχου και φαινόταν υγιή.
Μια άλλη ομάδα εθελοντών δεν είδε τα άβαταρ, αλλά έλαβε ένα εμβόλιο γρίπης, που αντιπροσώπευε την έκθεση σε έναν πραγματικό παθογόνο παράγοντα.
Οι ολοκληρωμένες συμπεριφορικές, νευροφυσιολογικές, ανοσολογικές και υπολογιστικές αναλύσεις των ερευνητών παρέχουν άμεση απόδειξη ότι οι πιθανές απειλές μόλυνσης (ακόμα και όταν παρουσιάζονται σε εικονική πραγματικότητα) υποβάλλονται σε επεξεργασία από τον εγκέφαλο και προενεργοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα ενεργοποιώντας αποκρίσεις ILC, πιθανώς μέσω μιας μη γραμμικής νευροανοσολογικής διασταυρούμενης συνομιλίας που περιλαμβάνει τον άξονα HPA.
Μια σημαντική γραμμή εργασίας περιγράφει τους νευρωνικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν στα ζώα να ανιχνεύουν απειλές και να επιλέγουν κατάλληλες συμπεριφορές. Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης μελέτης επεκτείνουν αυτό το πλαίσιο στην απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος σε απειλές εικονικής μόλυνσης.
