Η χρόνια δυσκοιλιότητα δεν είναι απλώς μια περιστασιακή ενόχληση. Πρόκειται για μια πάθηση που επηρεάζει πάνω από το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, επηρεάζοντας σοβαρά την ποιότητα ζωής και επιβαρύνοντας τα συστήματα υγείας.
Για πολλούς ανθρώπους, η κλασική συμβουλή είναι να αυξήσουν τις φυτικές ίνες και να πίνουν περισσότερο νερό, ωστόσο η σύσταση αυτή δεν είναι επαρκεί για όλους.
Μια ομάδα ειδικών από τη Βρετανική Ένωση Διαιτολόγων ανέπτυξε τις πρώτες ολοκληρωμένες, βασισμένες σε επιστημονικά δεδομένα, διατροφικές οδηγίες για τη διαχείριση της χρόνιας δυσκοιλιότητας. Οι οδηγίες αυτές στοχεύουν να προσφέρουν πρακτικές και τεκμηριωμένες προτάσεις που ξεπερνούν τις παραδοσιακές συστάσεις και δημοσιεύτηκαν από κοινού στα περιοδικά Journal of Human Nutrition and Dietetics και Neurogastroenterology & Motility.
Οι 3 τροφές που καταπολεμούν τη δυσκοιλιότητα
Η μελέτη ανέδειξε ποιες διατροφικές παρεμβάσεις βοηθούν πραγματικά στη διαχείριση της χρόνιας δυσκοιλιότητας και ποιες όχι. Οι ερευνητές ξεχώρισαν τρεις τροφές με σημαντικά οφέλη: το ακτινίδιο, τα δαμάσκηνα και το ψωμί σίκαλης.
Ανάμεσα στις πιο αποτελεσματικές στρατηγικές, οι φυτικές ίνες ψυλλίου φάνηκαν οι πιο αξιόπιστες. Το ψύλλιο αύξησε τη συχνότητα των κενώσεων, βελτίωσε τη σύσταση των κοπράνων και μείωσε την προσπάθεια κατά την αφόδευση. Τα καλύτερα αποτελέσματα παρατηρήθηκαν με δόσεις πάνω από 10 γρ. την ημέρα, ανεξάρτητα από τη διάρκεια της θεραπείας. Αντίθετα, άλλες μορφές ινών, όπως η ινουλίνη και η πολυδεξτρόζη, δεν φάνηκαν να προσφέρουν ιδιαίτερο όφελος, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις προκάλεσαν περισσότερα αέρια.
Η κατανάλωση δύο έως τριών ακτινιδίων την ημέρα για τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες βελτίωσε τη συχνότητα των κενώσεων και μείωσε τον κοιλιακό πόνο. Το ακτινίδιο φάνηκε μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις εξίσου αποτελεσματικό με το ψύλλιο, αποτελώντας μια φυσική εναλλακτική για όσους προτιμούν τα τρόφιμα από τα συμπληρώματα. Ωστόσο, τα οφέλη του περιορίστηκαν κυρίως στη συχνότητα των κενώσεων, χωρίς να αλλάζουν σημαντικά τη σύσταση των κοπράνων ή άλλα συμπτώματα.
Τα δαμάσκηνα φάνηκαν επίσης αποτελεσματικά. Δύο μελέτες με 86 συμμετέχοντες δεν έδειξαν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα δαμάσκηνα και το ψύλλιο όσον αφορά τη σύσταση των κοπράνων ή την προσπάθεια κατά την αφόδευση. Για όσους προτιμούν φυσικές επιλογές, τα δαμάσκηνα αποτελούν μια λογική και ασφαλή λύση.
Το ψωμί σίκαλης είχε πιο αντιφατικά αποτελέσματα. Αν και αύξησε τη συχνότητα των κενώσεων σε σύγκριση με το λευκό ψωμί, προκάλεσε περισσότερο φούσκωμα και κοιλιακή δυσφορία. Η ποσότητα που εξετάστηκε στη μελέτη ήταν έξι έως οκτώ φέτες την ημέρα, κάτι που θεωρείται υπερβολικό για πολλούς. Επίσης, τα πιο επεξεργασμένα ψωμιά σίκαλης που κυκλοφορούν στο εμπόριο ενδέχεται να έχουν χαμηλότερη περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες από τα παραδοσιακά.
Τα προβιοτικά έδειξαν κάποια θετικά αποτελέσματα, αν και όχι σταθερά. Συνολικά, βελτίωσαν τη συχνότητα των κενώσεων και τα συνολικά συμπτώματα, αλλά τα αποτελέσματα διέφεραν ανάλογα με το στέλεχος. Για παράδειγμα, τα Bifidobacterium lactis και τα πολυστέλεχα προβιοτικά φάνηκαν πιο αποτελεσματικά, ενώ άλλα στελέχη δεν είχαν ιδιαίτερη επίδραση.
Το οξείδιο του μαγνησίου ξεχώρισε επίσης ως μία από τις πιο αποτελεσματικές επιλογές. Αύξησε τη συχνότητα των κενώσεων, έκανε τα κόπρανα πιο μαλακά και βελτίωσε συμπτώματα όπως το φούσκωμα και την προσπάθεια κατά την αφόδευση. Επιπλέον, συνέβαλε στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, κάτι που οδήγησε τους ειδικούς να το προτείνουν με ιδιαίτερη βεβαιότητα. Η συνιστώμενη δόση είναι 0,5 έως 1,5 γρ. ημερησίως.
Το νερό με υψηλή περιεκτικότητα σε μέταλλα φάνηκε επίσης να βοηθά, ειδικά όσον αφορά την ανταπόκριση στη θεραπεία. Η κατανάλωση 0,5 έως 1,5 λίτρου ημερησίως για δύο έως έξι εβδομάδες αύξησε τις πιθανότητες βελτίωσης, χωρίς όμως να αλλάζει σημαντικά τη συχνότητα των κενώσεων ή την ποιότητα ζωής. Ωστόσο, οι ειδικοί προειδοποίησαν ότι η υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο κάποιων νερών μπορεί να είναι ακατάλληλη για άτομα με υπέρταση ή άλλους διατροφικούς περιορισμούς.
