Τα υπερμικρόβια αποτελούν μία ανησυχητική απειλή για τον άνθρωπο. Ειδικά, η ανθεκτικότητά τους που τα κάνει να διαφεύγουν ακόμα και των πιο ισχυρών αντιβιοτικών.

Ο Torrence Irvin, όπως γράφει το CNN πιστεύει ότι οι απειλητικοί για τη ζωή μύκητες που ονομάζονται Coccidioides εισήλθαν στους πνεύμονές του τον Ιούνιο του 2018, ενώ χαλάρωνε στην αυλή του στο Patterson της Καλιφόρνια.

«Καθόμουν στην ξαπλώστρα μου απολαμβάνοντας μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα, παίζοντας παιχνίδια στο τηλέφωνό μου και πίνοντας ένα κοκτέιλ», είπε ο Irvin, ο οποίος κόντεψε να πεθάνει πριν ένας ειδικός διαγνώσει σωστά τη μόλυνσή του σχεδόν ένα χρόνο αργότερα.

«Από άντρας 100 κιλών έγινα ένας σκελετός 65 κιλών», είπε. «Οι πρώτοι μου γιατροί έφτασαν στο σημείο να σηκώσουν τα χέρια ψηλά. Είπαν στη γυναίκα μου ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Θυμάμαι ακόμα πώς έκλαιγε η γυναίκα μου όταν της το είπαν αυτό», πρόσθεσε.

Παρόμοια με την ιστορία του Irvin, είναι και αυτή του Rob Purdie, ο οποίος θεωρεί ότι ενώ βρισκόταν έξω από το σπίτι του στο Bakersfield της Καλιφόρνια, και ασχολούνταν με τον κήπο του, εισέπνευσε σπόρια Coccidioides το 2012. Η λοίμωξη σύντομα εξαπλώθηκε στον εγκέφαλό του, προκαλώντας μυκητιασική μηνιγγίτιδα. Η πάθηση χαρακτηρίζεται από δυνητικά θανατηφόρα φλεγμονή των προστατευτικών μεμβρανών που περιβάλλουν τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό.

«Σε περίπου το 3% των ανθρώπων που έχουν μολυνθεί, ο μύκητας μεταφέρεται στο σώμα, πέρα ​​από τους πνεύμονες, στο δέρμα, τα οστά και τις αρθρώσεις, και σε άλλα όργανα, ή σε περίεργα μέρη όπως το μάτι, το δόντι και το μικρό δάχτυλο», δήλωσε ο Purdie, ιδρυτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού MYCare ή MYcology Advocacy, Research & Education, ο οποίος εκπαιδεύει και προωθεί την έρευνα στον τομέα των μυκητιασικών παθήσεων.

«Στις μισές περιπτώσεις πηγαίνει στον εγκέφαλο, όπως και στη δική μου περίπτωση», είπε ο Purdie. «Για να ελέγξω την ασθένειά μου για το υπόλοιπο της ζωής μου, πρέπει να κάνω ενδοκρανιακές ενέσεις με ένα τοξικό φάρμακο 80 ετών που με δηλητηριάζει σιγά σιγά», διευκρίνισε.

Οι μύκητες του γένους Coccidioides, οι οποίοι μόλυναν τους Irvin και Purdie, βρίσκονται στη λίστα προτεραιότητας του ΠΟΥ. Αν και οι θάνατοι που σχετίζονται με βακτηριακά υπερμικρόβια είναι περισσότεροι από εκείνους που συνδέονται με μύκητες (4,7 εκατομμύρια έναντι 3,8 εκατομμυρίων), υπάρχουν εκατοντάδες αντιβιοτικά διαθέσιμα για τη θεραπεία βακτηρίων.

Αντίθετα, μόνο περίπου 17 αντιμυκητιασικά φάρμακα χρησιμοποιούνται, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ. Ένας λόγος είναι η δυσκολία παρασκευής φαρμάκων που σκοτώνουν τον μύκητα χωρίς να βλάπτουν τους ανθρώπους.

«Γενετικά, οι μύκητες σχετίζονται στενότερα με τους ανθρώπους παρά με τα βακτήρια», δήλωσε ο ειδικός στις μολυσματικές ασθένειες Δρ. Neil Clancy, αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής και διευθυντής του προγράμματος μυκητολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ. «Αν προσπαθείτε να φτιάξετε ένα αντιμυκητιασικό φάρμακο, πρέπει να βρείτε στόχους που δεν θα βλάψουν τα γονίδια και τις πρωτεΐνες που έχουν οι άνθρωποι», δήλωσε ο Clancy.

«Αυτή τη στιγμή, το φάρμακο που χρησιμοποιούμε και σκοτώνει τους μύκητες αντιδρά καλύτερα με τα ανθρώπινα νεφρικά κύτταρα, επομένως μπορεί να καταλήξετε με νεφρική ανεπάρκεια», συμπλήρωσε. Άλλα αντιμυκητιασικά μπορούν να προκαλέσουν ανικανότητα, παγκρεατίτιδα, ηπατική βλάβη και σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις.