Μια γρήγορη και συνάμα απίστευτη συνταγή είναι αυτή του μπακαλιάρου όπως τον μαγειρεύουν στο Άγιο Όρος. Σήμερα, λοιπόν, 25η Μαρτίου ας δούμε μια ακόμη συνταγή που σίγουρα θα πρέπει να αποτελεί επιλογή ενός «πιάτου ημέρας» πολλές περισσότερες στιγμές μέσα στον χρόνο.

Ειδικότερα, τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι:

-1 - 1 1⁄2 κιλό φιλέτα παστού μπακαλιάρου, ξαλμυρισμένα και κομμένα σε μέτρια κομμάτια

-700 γρ. πατάτες, σε 4 μακρόστενα κομμάτια η καθεμία (κομμένες κατά μήκος στη μέση και μετά ξανά κατά μήκος στη μέση)

-5 - 6 σκελίδες σκόρδου (ή όσο θέλουμε), σε φετάκια χυμός από 3 λεμόνια
-2/3 φλιτζ. τσαγιού ελαιόλαδο πιπέρι (προτιμότερο άσπρο) μαϊντανός, ψιλοκομμένος (για το σερβίρισμα)

Για το κρεμμυδόζουμο

- 5 κρεμμύδια, χοντροκομμένα

-περίπου 2 λίτρα νερό

Εκτέλεση (για το Κρεμμυδόζουμο)

-Βάζουμε τα χοντροκομμένα κρεμμύδια σε μια κατσαρόλα, προσθέτουμε 2 λίτρα νερό, σκεπάζουμε με το καπάκι και βράζουμε σε μέτρια φωτιά για περίπου 1 ώρα, μέχρι να μαλακώσουν. Αν χρειαστεί, συμπληρώνουμε νερό.

-Μόλις τα κρεμμύδια μαλακώσουν πολύ καλά, τα μεταφέρουμε με το νερό στο μπλέντερ και τα λιώνουμε. Διαφορετικά, τα λιώνουμε μέσα στην κατσαρόλα με το ραβδομπλέντερ, αν διαθέτουμε.

Εκτέλεση (για τον Μπακαλιάρο)

Σε μια πλατιά και ρηχή κατσαρόλα στρώνουμε ομοιόμορφα τα κομμάτια του μπακαλιάρου με το δέρμα προς τα πάνω.

Τακτοποιούμε και τις πατάτες στην κατσαρόλα και προσθέτουμε το κρεμμυδόζουμο και όσο νερό χρειαστεί ίσα-ίσα να μισοσκεπαστούν τα υλικά.

Σκεπάζουμε και βάζουμε το σκεύος σε δυνατή φωτιά.

Μόλις κοχλάσουν τα υγρά δυνατά, ρίχνουμε τα σκόρδα και το λάδι, χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά και βράζουμε (χωρίς να σκεπάσουμε ξανά) για περίπου 25 - 30 λεπτά ή μέχρι να γίνουν οι πατάτες και το ψάρι και να χυλώσει το φαγητό.

Αν το φαγητό κοντεύει να γίνει και υπάρχουν παραπανίσια υγρά στην κατσαρόλα, τα βγάζουμε με μια κουτάλα.

Προσθέτουμε το λεμόνι, κουνάμε την κατσαρόλα να ενωθεί με τη σάλτσα του φαγητού και αποσύρουμε.

Στο τέλος πασπαλίζουμε με μαϊντανό και πιπέρι.

Το έθιμο του μπακαλιάρου

Η επιλογή του παστού μπακαλιάρου έγινε γιατί όσοι ζούσαν κοντά στη θάλασσα είχαν την δυνατότητα να τρώνε φρέσκα ψάρια, αλλά όσοι ζούσαν μέσα στην ενδοχώρα είχαν πρόβλημα να προμηθευτούν φρέσκο ψάρι και από την άλλη πλευρά δεν υπήρχαν ψυγεία.

Ο μπακαλιάρος λέγεται ότι έφτασε στο ελληνικό τραπέζι κοντά στο τέλος του 15ου αιώνα και πολύ γρήγορα καθιερώθηκε ως το εθνικό φαγητό της 25ης Μαρτίου και αποτέλεσε την εύκολη και φθηνή ταυτόχρονα λύση, έθιμο που καλά κρατά μέχρι τις μέρες μας. Όποιες και αν ήταν οι καιρικές συνθήκες οι πιστοί ήξεραν ότι θα βρουν παστό μπακαλιάρο ακόμη και στα μικρά μπακάλικα.

Μια άλλη ιστορική εκδοχή αναφέρει ότι ο παστός μπακαλιάρος κατέκλυσε την αγορά της χώρας μας κάπου στον 17ο με 18ο αιώνα, όταν οι Άγγλοι τον έφερναν εδώ σε μεγάλες ποσότητες για να πάρουν ως αντάλλαγμα σταφίδες. Το γεγονός ότι ήταν παστός έκανε πιο εύκολη τη συντήρησή του αλλά και την εξάπλωσή του σε όλη τη χώρα.