Η Mary Fisher είναι η «ανήσυχη φωνή» που εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να αφυπνίσει για τον ιό HIV, δίνοντας παράλληλα κουράγιο σε όλους τους ασθενείς με AIDS.
Όλα ξεκίνησαν όταν κόλλησε τον ιό από το δεύτερο σύζυγό της. Αντί να κλειστεί στο εαυτό της και να απομονωθεί όπως συμβαίνει με τους περισσότερους ασθενείς, έγινε μια ένθερμη ακτιβίστρια κατά του HIV/AIDS συμβάλλοντας με τον τρόπο της στην πρόληψη, την ενημέρωση, και την αξιοπρεπή αντιμετώπιση των ατόμων με HIV και AIDS.
Είναι η ιδρύτρια ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού για τη χρηματοδότηση της έρευνας και της εκπαίδευσης για το AIDS, του Mary Fisher Clinical AIDS Research and Education (CARE) Fund. Επίσης, από τον Μάιο του 2006, είναι παγκόσμια απεσταλμένη του Κοινού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το HIV/AIDS (UNAIDS).
Εκτός των παραπάνω, η Fisher είναι ιδιαίτερα γνωστή για τις ομιλίες της ενώπιον δύο Ρεπουμπλικανικών Συνεδρίων: στο Χιούστον το 1992 και στο Σαν Ντιέγκο το 1996. Μάλιστα, η ομιλία του 1992 έχει χαρακτηριστεί ως «μία από τις καλύτερες αμερικανικές ομιλίες του 20ου αιώνα».
Σήμερα, στα 77 της χρόνια συνεχίζει το έργο της αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση, ενώ είναι η … «φωνή» όλων εκείνων που μπορεί να μην αισθάνονται άνετα να μιλήσουν για την περιπέτειά τους με τον ιό HIV και το AIDS.
Μέσω του νέου της βιβλίου με το τίτλο «Uneasy Silence», θέλει να σπάσει κάθε σιωπή, να δώσει κουράγιο και να δημιουργήσει ένα περιβάλλον ισχυρότερης δικαιοσύνης χωρίς διακρίσεις απέναντι στους ασθενείς με HIV/AIDS.
HS: Τι σας έχει διδάξει η διάγνωση του AIDS όλα αυτά τα χρόνια;
Mary Fisher: «Με δίδαξε να αγκαλιάζω τα παιδιά μου (και τώρα τα εγγόνια) και τους φίλους μου κάθε μέρα. Μου άνοιξε τις πόρτες σε όλο τον κόσμο, επειδή, δυστυχώς, το AIDS ήταν και συνεχίζει να είναι μια μάστιγα σε κάθε έθνος της γης. Ήταν ένας αυστηρός δάσκαλος, αλλά με έφερε επίσης κοντά σε ήρωες με απαράμιλλο θάρρος όπως τον Larry Kramer».
HS: Τι σας ώθησε να γράψετε το «Uneasy Silence»;
Mary Fisher: «Είχα μετακομίσει στο Λος Άντζελες λίγο πριν από την πανδημία COVID-19 και αμέσως απομονώθηκα. Είχα την οικογένειά μου κοντά, ωστόσο, ένιωθα εντελώς μόνη και ευάλωτη. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, είχα χρόνο να σκεφτώ τη ζωή μου. Μου ήρθε στο μυαλό ότι ίσως η ζωή μου είχε ακόμα σκοπό και ότι αυτός ο σκοπός ήταν να δώσω φωνή σε όσους δεν έχουν μέσω αυτού του βιβλίου».
HS: Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσω του βιβλίου σας;
Mary Fisher: «Το κύριο μήνυμά μου είναι ότι πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να τερματίσουμε τη σιωπή μας όταν βλέπουμε την αδικία, για να μην γίνει η σιωπή συνενοχή. Αυτό είναι το κύριο θέμα του βιβλίου και συνοδεύεται από την ελπίδα μου ότι οι άνθρωποι θα είναι πρόθυμοι να αντισταθούν, να αναλάβουν δράση και να μιλήσουν».
HS: Ένα μέρος των εσόδων από το «Uneasy Silence» θα γίνει δωρεά στο Project Angel Food, του οποίου είστε μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Ήταν πάντα σημαντική η φιλανθρωπία για εσάς;
Mary Fisher: «Ναι, πάντα πίστευα ότι όσοι έχουν πόρους για να βοηθήσουν όσους δεν έχουν, είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν. Δεν είναι απλώς θέμα φιλανθρωπίας, είναι θέμα δικαιοσύνης. Όπως λέει η Marian Wright Edelman: Η προσφορά είναι το ενοίκιο που πληρώνουμε για την ύπαρξή μας. Είναι ο ίδιος ο σκοπός της ζωής και όχι κάτι που κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου».
