Πόσες φορές έχετε πιάσει τον εαυτό σας να μονολογεί φράσεις όπως «πού άφησα τα κλειδιά;» ή «πρέπει να συγκεντρωθώ»; Το να μιλάτε στον εαυτό σας δεν είναι περίεργο, ούτε ανησυχητικό. Αντίθετα, αποτελεί μια συνηθισμένη συμπεριφορά και σύμφωνα με την ψυχολογία θεωρείται μέρος του τρόπου με τον οποίο ο ανθρώπινος εγκέφαλος οργανώνει σκέψεις και συναισθήματα.
Γιατί το κάνουμε;
Όταν μιλάτε με τον εαυτό σας εξωτερικεύετε τις σκέψεις σας και βοηθάτε το μυαλό σας να μπει σε μια τάξη, να μειώσει το άγχος και να εστιάσει σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία. Είναι σαν να έχετε έναν «εσωτερικό προπονητή» που σας δίνει κατευθύνσεις, αλλά βγαίνει προς τα έξω για να γίνει πιο ξεκάθαρος.
Επίσης, ένας ενθαρρυντικός εσωτερικός μονόλογος λειτουργεί σαν στρατηγική παρακίνησης σε αθλητές, αλλά και σε επαγγελματικές ή προσωπικές προκλήσεις.
Οφέλη για την καθημερινότητα
Η συνήθεια αυτή μπορεί να λειτουργήσει ως πρακτικό εργαλείο σε πολλές πτυχές της ζωής. Στην πραγματικότητα, το να μιλάτε στον εαυτό σας δεν είναι ένδειξη τρέλας, αλλά ένας μηχανισμός που βοηθά στη συγκέντρωση, στη ρύθμιση συναισθημάτων και στη μείωση του άγχους, σύμφωνα με το Medical News Today. Οι ειδικοί μάλιστα επισημαίνουν ότι αυτός ο τρόπος σκέψης και έκφρασης μπορεί να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση, να βελτιώσει την απόδοση και να λειτουργήσει ως «εργαλείο» ψυχικής ισορροπίας.
Το να μιλάτε στον εαυτό σας δεν σημαίνει ότι κάτι πάει στραβά. Είναι μια συνηθισμένη, ανθρώπινη πρακτική που μπορεί να σας στηρίξει στην οργάνωση, στη διαχείριση του στρες και στη λήψη αποφάσεων. Όπως λένε οι ψυχολόγοι, η φωνή που απευθύνετε στον εαυτό σας αντικατοπτρίζει τον τρόπο που σχετίζεστε με τον εσωτερικό σας κόσμο.
Τι να κάνετε αν σας ενοχλεί
Αν αισθάνεστε ότι το να μιλάτε στον εαυτό σας, επηρεάζει αρνητικά την καθημερινότητα, υπάρχουν τρόποι να το διαχειριστείτε. Κρατήστε ημερολόγιο, ώστε να αποτυπώνετε τις σκέψεις σας γραπτά και παρατηρήστε ποιες καταστάσεις πυροδοτούν τη συνήθεια και δουλέψτε πάνω σε αυτές.
Μετατρέψτε την αρνητική ομιλία σε πιο ουδέτερη ή θετική και χρησιμοποιήστε τεχνικές χαλάρωσης, όπως διαφραγματική αναπνοή ή διαλογισμό.
