Επιστήμονες ανακάλυψαν τα σήματα του εγκεφάλου που δείχνουν πόσο πονάει ένα άτομό, οι οποίοι λένε ότι το έργο τους αποτελεί ένα βήμα προς νέες ριζοσπαστικές θεραπείες για τους ανθρώπους που ζουν με εξουθενωτικό χρόνιο πόνο.
Είναι η πρώτη φορά που οι ερευνητές αποκωδικοποιούν την εγκεφαλική δραστηριότητα που διέπει τον χρόνιο πόνο των ασθενών, αυξάνοντας τις ελπίδες ότι οι θεραπείες διέγερσης του εγκεφάλου που χρησιμοποιούνται ήδη για τη νόσο του Πάρκινσον και τη μείζονα κατάθλιψη μπορούν να βοηθήσουν όσους έχουν εξαντλήσει τις άλλες επιλογές.
«Αυτό που μάθαμε είναι ότι ο χρόνιος πόνος μπορεί με επιτυχία να παρακολουθείται και να προβλέπεται στον πραγματικό κόσμο, ενώ οι ασθενείς βγάζουν βόλτα τον σκύλο ή στο σπίτι, όταν σηκώνονται το πρωί και όταν συνεχίζουν τη ζωή τους», δήλωσε ο Prasad Shirvalkar, νευρολόγος και επικεφαλής ερευνητής του προγράμματος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο, σύμφωνα με το Guardian.
Καμία ιατρική θεραπεία δεν λειτουργεί καλά για την πάθηση
Μια «σιωπηλή επιδημία» χρόνιου πόνου πλήττει σχεδόν 28 εκατομμύρια ενήλικες μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, πράγμα που σημαίνει ότι σχεδόν το 44% του πληθυσμού αντιμετωπίζει πόνο για τουλάχιστον τρεις μήνες παρά τη φαρμακευτική αγωγή ή τη θεραπεία. Οι αιτίες είναι ποικίλες, από την αρθρίτιδα, τον καρκίνο και τα προβλήματα στην πλάτη μέχρι τον διαβήτη, το εγκεφαλικό επεισόδιο και την ενδομητρίωση.
Αλλά ενώ ο χρόνιος πόνος έχει τροφοδοτήσει την αύξηση των συνταγών ισχυρών οπιοειδών, καμία ιατρική θεραπεία δεν λειτουργεί καλά για την πάθηση, γεγονός που ωθεί τους ειδικούς να ζητήσουν πλήρη επανεξέταση του τρόπου με τον οποίο οι υπηρεσίες υγείας χειρίζονται τους ασθενείς με μόνιμο πόνο.
Για την τελευταία μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Nature Neuroscience, ο Shirvalkar και οι συνάδελφοί του εμφύτευσαν χειρουργικά ηλεκτρόδια σε τέσσερις ασθενείς με ακατάσχετο χρόνιο πόνο μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο ή απώλεια ενός άκρου. Οι συσκευές επέτρεψαν στους ασθενείς να καταγράφουν τη δραστηριότητα σε δύο περιοχές του εγκεφάλου - τον πρόσθιο φλοιό του φλοιού του προσαγωγίου (ACC) και τον τροχιομετωπιαίο φλοιό (OFC) - με το πάτημα ενός κουμπιού σε ένα απομακρυσμένο ακουστικό.
Αρκετές φορές την ημέρα, οι εθελοντές κλήθηκαν να συμπληρώσουν σύντομες έρευνες σχετικά με την ένταση και το είδος του πόνου που βίωναν και στη συνέχεια να καταγράψουν στιγμιότυπα της εγκεφαλικής τους δραστηριότητας. Οπλισμένοι με τις απαντήσεις της έρευνας και τις καταγραφές του εγκεφάλου, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι μπορούσαν να εκπαιδεύσουν έναν αλγόριθμο για να προβλέψουν τον πόνο ενός ατόμου με βάση τα ηλεκτρικά σήματα στο OFC. «Αναπτύξαμε έναν αντικειμενικό βιοδείκτη για αυτόν τον τύπο πόνου», δήλωσε ο Shirvalkar.
Σε ξεχωριστή εργασία της ομάδας διαπιστώθηκε ότι πολύ διαφορετική εγκεφαλική δραστηριότητα συνοδεύει τον οξύ ή βραχυπρόθεσμο πόνο, όπως αυτός που προκαλείται από ένα καυτό αντικείμενο που αγγίζει το δέρμα. Το εύρημα μπορεί να εξηγήσει, τουλάχιστον εν μέρει, γιατί τα συνήθη παυσίπονα δεν είναι τόσο αποτελεσματικά για τον χρόνιο πόνο.
«Ο χρόνιος πόνος δεν είναι απλώς μια πιο διαρκής εκδοχή του οξέος πόνου, είναι θεμελιωδώς διαφορετικός στον εγκέφαλο», δήλωσε ο Shirvalkar. «Η ελπίδα είναι, καθώς το καταλαβαίνουμε αυτό καλύτερα, ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις πληροφορίες για να αναπτύξουμε εξατομικευμένες θεραπείες διέγερσης του εγκεφάλου για τις πιο σοβαρές μορφές πόνου».
Τα ευρήματα θα μπορούσαν να έχουν άμεσο αντίκτυπο στις κλινικές δοκιμές που διερευνούν μια διαδικασία που ονομάζεται βαθιά εγκεφαλική διέγερση για τον έλεγχο του χρόνιου πόνου. Η βαθιά εγκεφαλική διέγερση στέλνει ηλεκτρικούς παλμούς στον εγκέφαλο για να διαταράξει προβληματικά σήματα. Επειδή περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο, η DBS αποτελεί θεραπεία έσχατης ανάγκης, αλλά χρησιμοποιείται ήδη για τη νόσο του Πάρκινσον και τη μείζονα καταθλιπτική διαταραχή. Για να είναι αποτελεσματική, οι γιατροί πρέπει να γνωρίζουν ακριβώς ποια σήματα πρέπει να στοχεύσουν.
Ο καθηγητής Blair Smith, ειδικός στον χρόνιο πόνο στο Πανεπιστήμιο του Dundee, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα, δήλωσε ότι η έλλειψη αντικειμενικών μετρήσεων για τον πόνο δυσκολεύει τους γιατρούς να αξιολογήσουν αν οι θεραπείες είναι αποτελεσματικές. «Εάν η έρευνα αυτή επεκταθεί με επιτυχία, προσφέρει όχι μόνο την ευκαιρία να αναπτυχθεί αντικειμενική μέτρηση ορισμένων τύπων πόνου, αλλά και να βελτιωθεί η κατανόηση των βιολογικών μηχανισμών», δήλωσε.
Όμως ο πόνος είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο, προειδοποίησε ο Smith, καθώς υπεισέρχονται ψυχολογικοί, κοινωνικοί και πολιτιστικοί παράγοντες, προηγούμενες εμπειρίες πόνου και προσδοκίες. «Όπως έγραψε (ο δοκιμιογράφος) Nassim Taleb: "το να μελετάς τη νευροβιολογία για να καταλάβεις τον άνθρωπο είναι σαν να μελετάς το μελάνι για να καταλάβεις τη λογοτεχνία».
