Τα άτομα με αγχώδεις διαταραχές έχουν χαμηλότερα επίπεδα χολίνης στον εγκέφαλό τους, σύμφωνα με έρευνα του UC Davis Health.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Molecular Psychiatry, ανέλυσε δεδομένα από 25 μελέτες. Οι ερευνητές σύγκριναν τα επίπεδα νευρομεταβολιτών - χημικών ουσιών που παράγονται κατά τον μεταβολισμό του εγκεφάλου - σε 370 άτομα με αγχώδεις διαταραχές σε σχέση με 342 άτομα χωρίς άγχος.

Διαπίστωσαν ότι το επίπεδο χολίνης - ενός βασικού θρεπτικού συστατικού - ήταν περίπου 8% χαμηλότερο σε άτομα με αγχώδεις διαταραχές. Τα στοιχεία για χαμηλή χολίνη ήταν ιδιαίτερα συνεπή στον προμετωπιαίο φλοιό, το μέρος του εγκεφάλου που βοηθά στον έλεγχο της σκέψης, των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς.

«Αυτή είναι η πρώτη μετα-ανάλυση που δείχνει ένα χημικό πρότυπο στον εγκέφαλο στις αγχώδεις διαταραχές», δήλωσε ο Jason Smucny, συν-συγγραφέας και επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ψυχιατρικής και Επιστημών Συμπεριφοράς. «Υποδηλώνει ότι οι διατροφικές προσεγγίσεις - όπως η κατάλληλη συμπλήρωση χολίνης - μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της χημείας του εγκεφάλου και στη βελτίωση των αποτελεσμάτων για τους ασθενείς», πρόσθεσε.

Η χολίνη είναι ζωτικής σημασίας για τις κυτταρικές μεμβράνες και τις εγκεφαλικές λειτουργίες όπως η μνήμη, η ρύθμιση της διάθεσης και ο έλεγχος των μυών. Το σώμα παράγει μια μικρή ποσότητα, αλλά η μεγαλύτερη πρέπει να προέρχεται από την τροφή.

Τι περιλαμβάνουν οι αγχώδεις διαταραχές

- Γενικευμένη αγχώδη διαταραχή
- Διαταραχή πανικού
- Κοινωνικές αγχώδεις διαταραχές
- Φοβίες

Οι αλληλεπιδράσεις του εγκεφάλου επηρεάζουν το άγχος

Οι αγχώδεις διαταραχές συνδέονται με το πώς διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου - όπως η αμυγδαλή, η οποία επηρεάζει την αίσθηση ασφάλειας ή κινδύνου, και ο προμετωπιαίος φλοιός, ο οποίος εμπλέκεται στο σχεδιασμό και τη λήψη αποφάσεων - αντιδρούν στο στρες ή σε πιθανές απειλές.

Οι αγχώδεις διαταραχές συνδέονται επίσης με ανισορροπίες στους νευροδιαβιβαστές. Για παράδειγμα, η νορεπινεφρίνη - μέρος της αντίδρασης «μάχης ή φυγής» του σώματος - είναι συχνά αυξημένη στις αγχώδεις διαταραχές.

Κανονικά, ο εγκέφαλος μπορεί να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ πιθανών απειλών που είναι διαχειρίσιμες και εκείνων που δεν είναι. Στις αγχώδεις διαταραχές, οι διαχειρίσιμες απειλές μπορεί να φαίνονται συντριπτικές. Για παράδειγμα, με τη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, οι άνθρωποι ανησυχούν υπερβολικά για τα καθημερινά πράγματα και δυσκολεύονται να ελέγξουν τις ανησυχίες ή τα συναισθήματα νευρικότητας.