Τα άτομα που κάνουν καθιστική ζωή για – κατά μέσο όρο - περισσότερες από 14 ώρες την ημέρα ενδέχεται να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο νέου καρδιαγγειακού επεισοδίου ή πρόωρου θανάτου ένα χρόνο μετά από τη θεραπεία σε νοσοκομείο λόγω εμφράγματος, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Circulation: Cardiovascular Quality and Outcomes.
Για τις ανάγκες της μελέτης, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα επιταχυνσιόμετρο καρπού για να παρακολουθήσουν τον χρόνο που κάθε συμμετέχοντας κινούνταν ή ήταν καθιστός για μέσο όρο 30 ημερών μετά από το εξιτήριο από το τμήμα επειγόντων περιστατικών ενός νοσοκομείου.
Τα επιταχυνσιόμετρα καρπού μετρούν την επιτάχυνση της κίνησης σε τρεις κατευθύνσεις - εμπρός και πίσω, από πλευρά σε πλευρά και πάνω και κάτω. Αυτές οι μετρήσεις επέτρεψαν στους ερευνητές να συμπεράνουν την ένταση της σωματικής δραστηριότητας ενός συμμετέχοντα και να παρέχουν πιο ακριβείς μετρήσεις του χρόνου κατά τον οποίο οι συμμετέχοντες κινούνταν, αντί να ζητήσουν από τους ίδιους να περιγράψουν την καθημερινότητά τους.
Μερικά παραδείγματα σωματικής δραστηριότητας μέτριας έντασης είναι το γρήγορο περπάτημα, η αερόβια άσκηση στο νερό, ο χορός, το τένις ή η κηπουρική, και παραδείγματα δραστηριοτήτων έντονης έντασης είναι το τρέξιμο, η κολύμβηση, το σκάψιμο ή το σκάλισμα στον κήπο και το σχοινάκι.
«Οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές θεραπείας μετά από ένα καρδιακό επεισόδιο επικεντρώνονται κυρίως στην ενθάρρυνση των ασθενών να ασκούνται τακτικά», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Keith Diaz, Ph.D., Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικής Συμπεριφοράς με έδρα το Florence Irving στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Columbia στη Νέα Υόρκη, πιστοποιημένος φυσιολόγος άσκησης και εθελοντής μέλος της Επιτροπής Επιστήμης Φυσικής Δραστηριότητας της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας.
«Στη μελέτη μας, διερευνήσαμε εάν ο ίδιος ο χρόνος καθιστικής ζωής μπορεί να συμβάλει στον καρδιαγγειακό κίνδυνο», είπε.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν περισσότερους από 600 ενήλικες, ηλικίας 21 έως 96 ετών, που έλαβαν θεραπεία για καρδιακή προσβολή ή πόνο στο στήθος στο τμήμα επειγόντων περιστατικών στη Νέα Υόρκη. Οι συμμετέχοντες φορούσαν επιταχυνσιόμετρο στον καρπό για μέσο όρο 30 συνεχόμενων ημερών μετά το εξιτήριο από το νοσοκομείο για να μετρήσουν τον χρόνο που περνούσαν καθιστοί ή αδρανείς κάθε μέρα.
Η μελέτη επικεντρώθηκε στην κατανόηση του κινδύνου της καθιστικής συμπεριφοράς και στον εντοπισμό τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου που μπορούν να βελτιώσουν τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σε αυτήν την ομάδα υψηλού κινδύνου.
Η ανάλυση διαπίστωσε:
- Σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες στην ομάδα με το υψηλότερο επίπεδο σωματικής δραστηριότητας, όσοι ανήκαν στην ομάδα με το χαμηλότερο επίπεδο δραστηριότητας είχαν 2,58 φορές υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν άλλο καρδιακό πρόβλημα ή να πεθάνουν μέσα στον επόμενο χρόνο.
- Η αντικατάσταση 30 λεπτών καθιστικού χρόνου με 30 λεπτά μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας, καθημερινά, μείωσε τον κίνδυνο ανεπιθύμητων καρδιαγγειακών επεισοδίων ή θανάτου κατά 61%. Η αντικατάσταση του καθιστικού χρόνου με ελαφριά σωματική δραστηριότητα μείωσε τον κίνδυνο κατά 50% και η αντικατάσταση του καθιστικού χρόνου με 30 λεπτά ύπνου μείωσε τον κίνδυνο κατά 14%.
- Σύμφωνα με τα δεδομένα του επιταχυνσιόμετρου, οι συμμετέχοντες στην πιο σωματικά ενεργή ομάδα είχαν μέσο όρο ημερήσιων μετρήσεων σωματικής δραστηριότητας 143,8 λεπτά ελαφριάς σωματικής δραστηριότητας, 25 λεπτά μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας, 11,7 ώρες καθιστικής ζωής και 8,4 ώρες ύπνου.
- Οι συμμετέχοντες στην λιγότερο σωματικά ενεργή ομάδα είχαν μέσο όρο ημερήσιων μετρήσεων σωματικής δραστηριότητας 82,2 λεπτά κάθε μέρα ελαφριάς σωματικής δραστηριότητας, 2,7 λεπτά μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας, 15,6 ώρες καθιστικής ζωής και 6,6 ώρες ύπνου.
- Οι συμμετέχοντες στην ομάδα μεταξύ της περισσότερο και της λιγότερο σωματικά ενεργής ομάδας είχαν μέσο όρο ημερήσιων μετρήσεων 109,2 λεπτών ελαφριάς σωματικής δραστηριότητας. 11,4 λεπτά μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας, 13,5 ώρες καθιστικής ζωής και 7,8 ώρες ύπνου.
