Νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο (UCSF) αποκαλύπτει ότι ορισμένα αντιιικά γονίδια μειώνουν τη δραστηριότητά τους με την πάροδο του χρόνου σε άτομα με Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο (SLE ή απλώς «λύκος»).
Αν και οι περισσότερες αυτοάνοσες και χρόνιες παθήσεις τείνουν να επιδεινώνονται με την ηλικία, ο λύκος αποτελεί εξαίρεση. Πολλοί ασθενείς βλέπουν σαφή βελτίωση όταν φτάνουν στην έκτη ή και στην έβδομη δεκαετία της ζωής τους.
«Τους νεότερους ασθενείς μου, που βρίσκονται στα 20, 30 ή 40 τους, τους παρακολουθώ στενά κάθε λίγους μήνες για τυχόν επιδείνωση της νόσου. Πολλούς από τους μεγαλύτερους όμως τους βλέπω μόλις μία φορά τον χρόνο, απλώς για να είμαστε σε επαφή», εξηγεί η Dr. Sarah Patterson, επίκουρη καθηγήτρια Ρευματολογίας στο UCSF, μιλώντας στο Science Daily. «Αν κάποιος καταφέρει να περάσει χωρίς σοβαρές επιπλοκές αυτές τις δύσκολες δεκαετίες, συχνά βλέπουμε εντυπωσιακή βελτίωση».
Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής την Patterson, δημοσίευσε τα ευρήματά της στο περιοδικό Science Translational Medicine.
Αναλύοντας δείγματα αίματος από άτομα διαφορετικών ηλικιών, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι η γήρανση μειώνει τη δραστηριότητα συγκεκριμένων γονιδίων του ανοσοποιητικού σε ασθενείς με λύκο. Ως αποτέλεσμα, το σώμα παράγει λιγότερες ιντερφερόνες και άλλες φλεγμονώδεις πρωτεΐνες, οδηγώντας σε ύφεση της φλεγμονής.
Στους υγιείς ανθρώπους, τα γονίδια και οι πρωτεΐνες που σχετίζονται με φλεγμονή αυξάνονται σταδιακά με την ηλικία, μια διαδικασία γνωστή ως «φλεγμονογήρανση». Στον λύκο όμως, η εικόνα είναι διαφορετική: οι τιμές αυτές είναι αυξημένες κατά τη μέση ηλικία, αλλά μειώνονται όσο περνούν τα χρόνια.
«Η φλεγμονογήρανση, με έναν τρόπο, αντιστρέφεται στους ασθενείς με λύκο», αναφέρει ο Dr. Chaz Langelier, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής στο UCSF και επικεφαλής της μελέτης. «Δεν αντιστρέφεται πλήρως, όμως. Οι μεγαλύτεροι ασθενείς με λύκο εξακολουθούν να έχουν υψηλότερα επίπεδα φλεγμονής σε σχέση με υγιή άτομα της ίδιας ηλικίας».
Η εικόνα αυτή επιβεβαιώνει όσα βλέπει η Dr. Patterson στην καθημερινή κλινική πράξη: με την ηλικία, η ανοσολογική δραστηριότητα στους ασθενείς με λύκο πλησιάζει αυτή ενός υγιούς ηλικιωμένου.
Επόμενο βήμα της ερευνητικής ομάδας είναι να εξετάσει κατά πόσο τα φάρμακα που μπλοκάρουν τις ιντερφερόνες είναι περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματικά, ανάλογα με την ηλικία των ασθενών. Παράλληλα, σχεδιάζουν να εφαρμόσουν την ίδια προσέγγιση και σε άλλες παθήσεις που σχετίζονται με φλεγμονή, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) και η αθηροσκλήρωση.
